46 Interview met de piloot

INTERVIEW MET DE PILOOT: een gesprek met mijzelf.
Ik heb onderweg gespeeld met de gedachte aan een epiloog, die na al mijn reisverslagen zou moeten komen. Ik doe dat nu en hier. Het heeft wel even geduurd, voor ik het schreef, want er moest van alles bezinken.
Wat heeft de Camino mij gebracht? Iets heel belangrijks en kostbaars: je leert je zelf kennen. Je denkt na over het leven, over je eigen leven en de inhoud daarvan, over wat je in dat leven zoal hebt gedaan, en of daar iets blijvends uit voortkomt. Heb je iets in deze wereld achtergelaten, waar later je kinderen wat aan hebben? Zullen zij zich jou blijven herinneren, en zo ja, hoe dan?
Je wordt je ook bewust van goede dingen, fijne dingen, op een heel andere manier dan thuis. Je bent blij met allerlei heel kleine dingen, terwijl je voorheen je van die dingen nauwelijks bewust was. Op mijn verjaardag was ik helemaal alleen, maar ik had het gevoel, dat ik een heleboel verjaardagscadeaus kreeg.
Ik heb onderweg enkele keren gedacht aan de woorden van de schrijver Federico García Lorca. Hij sprak ooit de wens uit om door te mogen lopen tot dicht bij de sterren, om daar de Heer te vragen hem “zijn oude kinderziel” terug te schenken. Ongeveer zo’n gevoel heb ik ook gehad. Ik was heel dicht bij iets, dat García Lorca “de Heer” noemt, en ik wilde iets voelen, krijgen, meemaken, dat hij de “oude kinderziel” noemt.
Pelgrims zijn onderweg veel opener dan thuis. Je laat je problemen achter, je ontdekt nieuwe werelden vanuit een gevoel van vrijheid, zo schrijft Herman Vuijsje. Dat klopt, ik heb dat zelf al heel snel ontdekt tijdens mijn camino. Je praat met medepelgrims op een wijze, waarop je dat tevoren met wildvreemden nooit deed. Tijdens de camino kon ik ook heel emotioneel zijn en had ik heel snel emotionele reacties, terwijl ik thuis dat niet had. Heb ik dat voordien thuis bedwongen, ingetoomd? Ik voelde mij een ander en beter mens op de camino.
Ik las in een boek – en zo voel ik het ook - : de pelgrimage zit erop, helaas, maar het pelgrim zijn blijft, en de weg gaat verder.
Ik heb jullie elke dag in mijn dashboard en blackbox cijfers verstrekt, en in mijn voice recorder feiten verteld. Maar een pelgrimage kan niet in feiten en cijfers worden weergegeven. Een pelgrimage heeft meer op het innerlijk betrekking dan op uiterlijke zaken.
Met gemengde gevoelens neem ik afscheid van deze camino. Er zit droefenis in mij, omdat – zoals aan alles – ook aan deze trektocht een einde is gekomen. Maar ik voel ook blijdschap, omdat ik er zoveel in heb gevonden, dat mij rijkdom, diepgang en verdieping heeft gegeven.
Ik heb de trektocht zonder lichamelijke problemen beëindigd, ook al heb ik vorig jaar bij het begin die wel ondervonden. Uiteindelijk heb ik door mijn camino een betere gezondheid en conditie gekregen.
De camino was een reis, waarin ik veel ontmoetingen heb gehad met telkens weer opnieuw fascinerende mensen, ook al waren het veelal korte en vluchtige contacten. Ze waren wél steeds warm. Ik ben dankbaar voor de interesse, die mensen onderweg in mij hebben betoond, en voor de onverwachte zorg, die zij voor mij hadden.
Ik was geen pelgrim, maar ik ben het nog steeds, en ik zal het blijven.
Het ga jullie allen goed, heel goed, en loop of fiets ook eens – als je daartoe de kans krijgt – de camino. Ik kan het jullie aanraden.
Pelgrim Wim.