41 Voor straf twee keer naar Las Herrerías klimmen

VOOR STRAF TWEE KEER NAAR LAS HERRERÍAS KLIMMEN: Boontje komt om zijn loontje .
Dag 39: 8 juli 2012.
Dashboard:
Van: Ponferrada.
Naar: Las Herrerías.
Afgelegde afstand: 63,3 km.
Cockpit Voice Recorder:
Gisterenavond heb ik jullie verlaten in de bar, waar ik mijn bericht heb verstuurd. Vanuit die bar ben ik naar het plein vóór het Castillo gelopen, en daar was het inderdaad fiesta!. Het was een goed opgezet feest, gebaseerd op de Tempeliersorde, waarvan ik jullie al vertelde van uit Manjarín, waar een soort zelfverklaarde Tempeliersorde een nederzetting heeft opgebouwd. In de stad liepen veel mensen in Tempelierskleren rond, of anders wel in middeleeuwse kledij. Een mooi gezicht. Het mooiste voor mij was natuurlijk het muziekgezelschap met middeleeuwse instrumenten. Ik heb van alles behoorlijk wat foto’s gemaakt, en hoop, dat die de sfeer goed weergeven.
Volgens het routeboekje is het nog maar 234 kilometer naar Santiago, met dus nog maar één zware col. Nog maar 5 étappes, vandaag meegerekend. Nou, dat doen we dan toch even! Het is frappant, dat je hier heel anders tegen kilometer-afstanden aankijkt dan in Nederland. Thuis prakkezeer je er niet over om zomaar even 234 kilometer in 5 dagen te gaan fietsen, en hier is het een fluitje van een cent.
Wanneer ik een kilometer of 14 heb afgelegd, zie ik de twee Nederlandse broers, die ik ook bij het Cruz de Ferro heb getroffen, in Cacabelos op een terrasje aan de kant zitten, en ik voeg mij bij hen. De een komt uit Oosterhout in Noord-Brabant, waar ik ook heb gewoond, en waar Joep geboren is; de ander uit Rijswijk. We drinken lekkere koffie en krijgen er een madeleine bij. Binnen zit men tv te kijken: de stierenrennen in Pamplona zijn te zien. Ik herken de straatjes, waar ik doorheen heb gelopen.
Daarna ga ik verder, en het wordt echt klimmen. In Villafranca del Bierzo moet ik een routekaartje wisselen voor het volgende, en op dat moment komen de twee broers weer langs. Ik rijd tussen twee bergmassieven door, en besef maar al te goed wat mij morgen, of misschien ook al vanmiddag te wachten staat. In Pereje kom ik langs een in de hoogte gebouwd kerkhof: de moeite waard om een foto van te nemen. Ik rijd (weliswaar licht klimmend) tussen de twee bergmassieven van dal naar dal.Soms rijd ik langs stukken rots, die met gaas zijn bekleed om eventueel vallende rotsdelen op te vangen. Dat het werkt, bewijzen de aan de onderkant van het gaas liggende stenen en blokken.
In Trabadelo drink ik weer koffie langs de kant van de weg, waar een Australiër met voetproblemen op zijn vrouw zit te wachten. Vanaf hier begint echt de klim naar de Cebreiro. Wanneer ik ongeveer een uur later aankom in mijn etappeplaats Las Herrerías, bemerk ik, dat ik mijn rugzak in Trabadelo heb laten staan. In die rugzak zitten mijn overige (gebruikte en nog te gebruiken) routekaartjes, en de fles Bordeauxwijn, die ik al vanaf Euronat heb meegezeuld om straks samen met Sietske te kunnen opdrinken, en verder nog wat losse spulletjes. Ik laad bij de Albergue al mijn bagage van de fiets, behalve de stuurtas met papieren en geld, en begin aan de tergtocht naar Trabadelo, ruim 10 kilometer, afdalen weliswaar, maar die moet ik straks ook weer omhoog. In Trabadelo staat mijn rugzak netjes op mij te wachten. Ik ben helemaal opgelucht, want zonder routekaartjes doe je niet veel. Maar nu moet ik weer heel de klim naar Las Herrerías maken, weliswaar met veel minder gewicht, maar het blijft steil. Eigen schuld, dikke bult. Onderweg stop ik bij een kraampje langs de weg, en koop ik twee handenvol met zoete kersen om de pijn te verzachten.
In Las Herrerías begint weer de normale routine: regelen, douchen enzovoort. Ik besluit om gebruik te maken van de hier geboden service: de vrouw des huizes kookt voor de Pelgrims, en ’s ochtends krijg je een goed ontbijt. Avondeten, logies, en ontbijt voor € 15,--.
Ik ga weer mijn siesta houden, die ik vandaag dus echt wel heb verdiend. Ik bekijk vervolgens de route voor ,morgen, en het blijkt, dat ik nog maar 13 kilometer onder de top van de Cebreiro zit, dus ik ben bijna op de helft van de klim. Wanneer ik morgen boven ben op 1.310 meter hoogte, krijg ik wel nog, net als gisteren, een kleine afdaling en dan een tweede top (de Alto de Poio op 1.335 meter) maar dan heb ik het ook gehad, en kan ik afdalen naar Santiago. Nou nee, niet helemaal, want het terrein blijft best wel geaccidenteerd, maar in grote lijnen daal je veel meer af, dan dat je hier en daar moet klimmen. Het avondeten smaakt heerlijk, een grote kom met vegetarische soep, en dan een salade met twee sneden zwart brood met humus (zegt men mij). Dat spul kun je in Nederland ook bij Appie Heijn krijgen, hoor ik van een Nederlands meisje. Lekker, hoor. Daarna nog een stuk taart met stroop als dessert. Ik ga zo meteen naar het hotel aan de grote weg, want daar schijnt wifi te zijn. Nu komt de heer des huizes naar mij toe, en vertelt, dat hij iets kan regelen, zodat ik van hier (een heel klein bergdorpje) het kan versturen.
Tot morgen, hopelijk vanuit Samos.
Buen camino, en ultreia!
Blackbox:
Dagen onderweg: 39.
Rustdagen: 3.
Regendagen: 6.
Totaal afgelegde afstand: 2.205,5 km.
Waarvan gefietst: 2.007,5 km.