39 Wat zien ik

WAT ZIEN IK?: De Montes de León doemen op.
Dag 37: 6 juli 2012.
Dashboard:
Van: León.
Naar: Astorga.
Afgelegde afstand: 57,6 km.
Cockpit Voice Recorder:
Het verblijf in deze Albergue heeft iets unieks. Gisterenavond moest om 21.30 binnen zijn, en dat was ik ook, want ik zat aan de overkant in een bar te typen. Precies half tien liep ik door de poort naar binnen en vlak na mij werd die gesloten. Maar het duurde nog zeker tot half elf voor iedereen in bed lag en de lichten uit konden. Toen ik gisterenmiddag ingeschreven was, en met een hospitalero naar binnen ging, waar mij mijn bed werd gewezen, liep hij ook nog de andere ruimten af: daar kun je douchen, daar zijn de wc’s, en hier is morgen het ontbijt! Het ontbijt was inbegrepen in de prijs van € 5,--. Ik reageerde dus in het Spaans: Aquí es la cocina? Hier is dus de keuken? Maar hij reageerde heel bits: no, es el refertório. Nee, het is de refter. Goed, ik ontbijt dus vanochtend in de refter, en dat is heel apart. Je zit met zijn twintigen naast elkaar op 2 lange banken, je krijgt koffie, of thee, of chocolademelk, en op tafel staan een aantal broodmandjes met dikke sneden brood. Verder staan er doosjes margarine (ik heb voor het eerst sinds Saint Jean Pied de Port weer margarine op mijn brood!) en grote potten met diverse jams. Ik smul ervan. Bij de deur staan een heleboel anderen te wachten op hun beurt. Ja, je moet er hier vroeg bij zijn, want het is een grote Albergue.
Wanneer ik op de fiets zit – ik ben in een mum van tijd León uit – moeten mijn dijen weer wennen aan het klimmen; ze hebben dat 4 dagen haast niet hoeven te doen, en morgen komt het zware werk. Er wordt in de aanloop naar de Montes de León best wel flink geklommen. Ik zie her en der braamstruiken, en hier hebben ze best al wel flinke groene vruchten aan hun takken hangen. Ik ben benieuwd, hoe ze er in Nederland bij staan.
In de ochtend is het net als gisteren weer goed fris, maar niet zo erg als gisteren. Ik fiets dus met mijn fleece-jack en mijn handschoenen aan. Het zonnetje komt pas heel voorzichtig tevoorschijn, en het wordt pas om een uur of half elf, elf uur lekker warm. De wind is er net als gisteren weer en blaast recht van voren. Ik hoop, dat de zon snel helemaal doorkomt, en dat dan de wind gaat liggen, maar dat gebeurt pas na enkele uren fietsen.
Ik rijd langs een grote rode plek midden op de weg, en zie vervolgens een mooie witte langoor aan de overkant in de berm liggen. Jammer toch van die mooie dieren, maar we ontkomen er niet meer aan in deze tijd met onze snelle auto’s. Overigens zie ik hier in Spanje veel minder kadavers op en naast de weg liggen dan in Frankrijk het geval was.
Vóór Villavante moet ik 4 kilometer over een grindpad, en na het dorpje ook weer 4 kilometer. Ik fiets heel rustig en kijk goed uit, want vóór je het weet slip je hier over de kiezels, en daar heb ik na vorig jaar geen zin meer in. Het blijft klimmen en dalen over deze weg, maar dat bekomt me best goed. In Hospital de Orbigo ligt een historische stenen brug over de Río Orbigo, waar ik meer van geniet dan van de beroemde brug in Puente la Reina aan het begin van deze Camino Frances.
Het valt me op, dat in Spanje er best veel goede irrigatiekanaaltjes langs de wegen voorkomen, waar het water zo te horen lekker doorheen kan stromen. Ook zie ik vaak stuwtjes langs de weg in deze kanaaltjes. Het ziet er allemaal erg goed uit, en de akkers zien er ook erg groen uit. Toch moet er kennelijk her en der ook bijgesproeid worden.
Onderweg zie ik al snel in de verte de contouren opdoemen van allerlei bergen, en ik weet, dat ik morgen een bergrit krijg. Ik zie er helemaal niet meer tegenop, want ik heb al de Pyreneeën gehad en de Montes de Oca. Deze bergen kom ik ook wel over. Ik heb er zelfs zin in.
Wanneer ik eindelijk in Astorga aankom, krijg ik een ontzettend steil stukje (niet lang trouwens) voor mijn kiezen, waar ik fietsend niet meer tegenop kom; ik moet lopen, maar dat is niet erg. Boven sta ik bij een pleintje met Romeinse opgravingen onder een grote overkapping. Het ziet er erg mooi uit, en ik besluit later hier terug te komen om een foto te maken. Na wat vragen word ik verwezen naar een Albergue in de buurt, maar wanneer ik daar aankom, komt er net ook een andere fietsende camino-ganger aan, die het al snel gezien heeft: er is voor fietsers een betere Albergue even verderop. Hij fietst voor mij uit, en we komen in Albergue San Javier aan. Daar zijn we van harte welkom. Wanneer ik hem vraag hoe hij aan die wetenschap komt van een betere herberg, laat hij mij een boekje (in het Spaans) zien. Hij heeft mij vanochtend in León uit dezelfde Albergue zien vertrekken. Kennelijk val ik dus op. We checken samen in, en komen boven op de dormitorio naast elkaar te liggen. Na het gebruikelijke douchen, was doen en eten ga ik gauw de stad in om te sightseeën. Ik wil de Kathedraal in, maar ook deze is weer dicht, Op weg naar de Romeinse opgraving zie ik een mooie supermercado, waar ik straks op de terugweg boodschappen wil gaan doen. Ik vind de Romeinse fundamenten gemakkelijk weer terug, en maak daar mijn foto. Aan de overkant staat ook nog een standbeeld: de wandelaar, ofwel Quo Vadis, en ook daarvan neem ik een foto. In de supermarkt tref ik de Spaanse fietser, die mij zojuist heeft geholpen. Hij wil een fles wijn kopen voor straks, en geeft mij raad bij mijn boodschappen. In de Albergue komen we buiten op de binnenplaats met elkaar in gesprek. Hij wil graag zijn Engels opkrikken, dus hij doet zijn uiterste best. Hij heet Josep Fornells Sanmartí, en is een Catalaan (Catalonië is de streek rond Barcelona in Noord-Spanje). Er komt een oudere Spaanse heer een praatje met hem maken, en daarna vertelt Josep mij, dat het Bisschoppelijk Paleis, dat door Gaudi is ontworpen (nu een museum), vandaag gratis te bezichtigen is, en dat er bij de Kathedraal in het Museum een speciaal stempel te krijgen is. We gaan met zijn tweeën naar het Gaudi-museum, en het is fantastisch mooi. Je ziet al aan de buitenkant de kenmerken van Gaudi. Je mag binnen helaas geen foto's maken, maar dat geeft verder niet. We zijn zeker een uur zoet, en dan moeten we eruit, want het is sluitingstijd. In het Museum bij de Kathedraal halen we het bijzondere stempel, en nu raakt mijn Credencial (pelgrimspas) toch al aardig vol.
In de Albergue ga ik snel wat te eten klaarmaken (voor Josep is dat nog veel te vroeg; hij zegt, dat hij meestal pas om 10 uur ’s avonds eet, maar in verband met de sluitingstijd van de Albergues moet hij nu dan maar meestal om 9 uur ’s avonds eten. Na mijn avondeten begin ik in de aparte internetruimte aan dit verslag te typen. Ik kan het straks meteen verzenden, want er is hier wifi. Mooi zo, dan hoef ik er straks niet meer uit om een wifi-plek te zoeken. Ik lees, dat Jan Demandt vandaag is vertrokken om aan zijn Rome-reis te beginnen. Succes, Jan, we zien elkaar wel weer na jouw terugkomst.
Buen camino, en ultreia!
Blackbox:
Dagen onderweg: 37.
Rustdagen: 3.
Regendagen: 6.
Totaal afgelegde afstand: 2.096,1 km.
Waarvan gefietst: 1.898,1 km.