30 De samenkomst in Puente la Reina

DE SAMENKOMST IN PUENTE LA REINA: samenkomst van de 2 Pyreneëenroutes.
Dag 28: 27 juni 2012.
Dashboard:
Van: Pamplona.
Naar: Puente la Reina.
Afgelegde afstand: 37,5 km.
Cockpit Voice Recorder:
Vandaag is er een jarig, hoezee, hoezee! En dat is mijn kleinzoon Robin, die sinds kort in Atlanta in de USA woont. Vanuit een erg zonnig Spanje: proficiat, en Papa en Mama maken er vast een fijne dag voor jou van! Ik hoop dat met jou en Martijn en Papa en Mama alles goed gaat.
Gisteren heb ik mijn verslag erg vroeg de lucht in gestuurd, zo rond 7 uur, denk ik, dus ik vul nu dat verslag aan met wat er in de avonduren nog is gebeurd, en vervang dan het oude door het nieuwe. Lees dat van gisteren nog maar eens na.
Langzamerhand wen ik er aan, dat je in een refugio zo rond half zes wakker wordt van het geloop en gestommel. Het heeft het voordeel, dat je zelf ook vroeg onderweg bent naar het volgende etappepunt. Nog gauw de was van het rekje halen, inpakken en wegwezen.
Ik merk, dat er hier een heleboel vlinders rond mijn fiets fladderen: witte, gele, donkerbruin met felgeel-oranje, zwart met wit, teveel om op te noemen. Ook ligt er een molletje op zijn rug op het wegdek; triest, zo’n klein beestje, dat nu niets meer kan. En hier in Spanje zie ik waarempel mijn eerste bloeiende zonnebloem van dit jaar; daar moet dus een foto van worden gemaakt! Het is een eenling in een groot groen veld van knoppen, dus een prematuurtje. Verder valt mij op, dat de aardappels zowel in Frankrijk als hier niet in bedden worden geteeld, maar op de vlakke grond; het is een raar gezicht.
Gisteren heb ik een aantal keren moeten denken aan Fien en Willem, met wie ik zoveel dagen samen ben geweest. Zij waren van plan om gisteren uit St. Jean Pied de Port naar boven te gaan. Dat moet voor Fien niet zijn meegevallen. Ik hoop, dat zij het gehaald hebben, en dat ik hen op deze camino nog eens mag ontmoeten. Je hebt in enkele dagen toch een speciale band met elkaar gekregen. Wanneer jullie twee dit lezen, laat dan in een reactie weer iets van je horen; ik ben heel benieuwd, hoe het jullie is vergaan. Weten jullie nog, dat Willem mij heeft geholpen met de ketting, toen die eraf ging met een verkeerde schakeling? Gisteren moest ik het helemaal alleen doen, toen ik op het stenen bruggetje in Huarte ook weer verkeerd schakelde, en ik onder de toren heb staan repareren.
Het is ook vandaag weer omhoog en omlaag, en je raakt er zo langzamerhand wel aan gewend. Ik verdeel de beklimmingen in stukjes van 500 meter, op welke eindpunten ik steeds stop om uit te hijgen, mijn hartslag weer omlaag te brengen (toch handig, die meter, nietwaar Roger?), en nieuwe krachten te verzamelen. Dit systeem werkt prima, en zo doe ik toch de beklimming helemaal op de fiets. Alleen wanneer het een steil stuk betreft, loop ik wel een stuk. Ik schaam me daar helemaal niet voor, want ik moet het immers doen met mijn lijf, en dat heeft nu eenmaal zijn bekende beperking. Trouwens, vandaag heb ik voor het eerst geen last van zadelpijn. Zoals een wandelaar zijn voeten iedere avond verzorgt, zo moet een fietser iedere avond zijn zitvlak verzorgen. Ik heb daarvoor – lach nou niet – uierzalf van de Boerenbond meegenomen, en dat helpt uitstekend! Fietsers hebben gezalfde zitvlakken! Zo, dat weten jullie dan ook weer: één van de geheimpjes van dit pelgrimsvak.
Ik drink op het vandaag afgelegde stuk heel de fles (2 liter) frisdrank leeg, en verder nog het nodige water. Het is weer erg warm, maar ik kan nergens een indicatie vinden van het aantal graden. Ik kom om het middaguur in Puente la Reina aan. Dat is een voordeel van het vroege vertrekken! Ik drink eerst op een terrasje een kop koffie (de eerste van vandaag), en vraag de weg naar de refugio waar ik vannacht wil slapen: de refugio de los P