29a Pamplona

PAMPLONA: Geen stier te bekennen.
Dag 27: 26 juni 2012.
Dashboard:
Van: Roncevalles.
Naar: Pamplona.
Afgelegde afstand: 44,4 km.
Cockpit Voice Recorder:
Vanochtend word ik al vóór 6 uur wakker, want hier vertrekken sommige wandelaars al om vijf uur. De albergue de peregrinos (Het Real Collegiata de Roncesvalles), waar ik overnacht, is dan al niet meer rustig, en er is een heen en weer geloop van jewelste. Goed, dan kom ik er ook maar uit, en begin ik te pakken. Dan weer alles van verdieping 2 naar beneden, daar de schoenen aan, dan de fiets uit het hok halen (een oud kantoortje, waar nu fietsenrekken staan), en optuigen. Ik slik nog gauw mijn pilletjes met wat water door, en dan op weg. Het is voorlopig alleen maar afdalen, en af en toe trappen, maar mijn benen voelen niet goed aan; dat zal natuurlijk door alle inspanningen van gisteren komen. Het is nu zo vroeg in de ochtend lekker koel, dus ik begrijp die wandelaars best. Ik passeer er heel wat, die vandaag in het begin bijna dezelfde route lopen als de fietsers, en die na enkele kilometers allemaal neerstrijken op een terrasje in het volgende dorp. De eigenaar van die tent is tenminste slim om zo vroeg al open te zijn; het is daar een goudmijntje.
Ik fiets door en pak een kop koffie in een cafeetje in het daarna volgende dorp waar ik ook mijn ontbijt uit de voorraadtas nuttig. Het is niet zo, dat er alleen maar gedaald hoeft te worden, want er zijn ook af en toe beklimmingen, zelfs een van 2 kilometer met een percentage van 6%. Maar in totaliteit schiet het lekker op, totdat Erro er aan komt. Erro is het begin van een lange klim van meer dan 3 kilometer met een percentage van 7%, en die hakt er echt in! Inmiddels is de ochtendkoelte veranderd in een zinderende hitte. Het is weer een poosje fietsen/ stoppen / lopen, maar ik kom er. Boven op de Puerto de Erro staat een soort bankje tegenover een uitkijkpunt met een prachtig vergezicht, en hier ga ik uitpuffen, weer uit mijn voorraadtas eten, en drinken. Er komen twee wandelaars aan, die mij uit Roncesvalles herkennen (zozozo), en die om 5 uur zijn vertrokken. Ook zij gaan naast mij zitten eten en drinken. Heerlijk gevoel, dat je op zo’n top zit, straks naar beneden mag, en dan zo rustig zit te lunchen. Plotseling komt er een bestelbusje het parkeerterreintje opdraaien, waarvan de zijkant opengaat, en dan is het een verkooptentje van drank en snacks. Niks aan de hand. Maar dan wordt plots onze hemelse rust wreed verstoord door bonke-bonke-popmuziek, en die komt dan uit dat wagentje. Weg is onze rust, en de wandelaars en ik vertrekken ijlings. Het is vandaag gelukkig niet ver, en om half twee rijd ik in de hitte Pamplona binnen. Met wat vragen kom ik bij de kathedraal terecht, waar vlakbij een refuge moet liggen Jesus y Maria, die mij door een van de hospitaleros in Roncesvalles is aanbevolen. De refugio vind ik makkelijk, en ik mag er meteen naar binnen met fiets en al. Het is een voormalige kerk van een bisschoppelijk seminarie, en pas geleden helemaal opgeknapt en als refugio ingericht. De fiets kan worden vastgezet in een speciaal kamertje, en ik mag aan de andere kant mijn bed gaan opzoeken, ook weer het onderste van een stapelbed. Tijd om lekker te gaan douchen, en de was te doen. Vervolgens moet het verslag van gisteren nog geschreven worden, en de lucht in, en dat lukt. Daarna blijkt de wasmachine klaar, en kan de was op het rekje.
Op het stapelbed naast het mijne komen twee Spaanse vrouwen terecht, waarvan die in het bovenste bed Carmen blijkt te heten. Ze lijkt niet op wat ik me van een Carmen voorstel. Boven mij komt een Antwerpenaar slapen, die problemen met zijn fiets heeft, maar daar kan ik hem echt niet mee helpen.
Ik ga de stad even in om aanvullende boodschappen te doen: brood, kaas en frisdrank voor morgen. Het is half zeven, en de thermometer buiten bij e