26 Ik ben zo blij, zo blij...
Door: WimWetzels
Blijf op de hoogte en volg Wim
25 Juni 2012 | Frankrijk, Parijs
IK BEN ZO BLIJ, ZO BLIJ…..: ik ben er!.
Dag 24: 23 juni 2012.
Dashboard:
Van: Sorde-l’Abbaye.
Naar: St. Jean Pied de Port.
Afgelegde afstand: 60,5 km.
Cockpit Voice Recorder:
Vanochtend heb ik nog geen beslissing genomen of ik tot St. Palais ga, of doorfiets naar St. Jean Pied de Port. Ik laat het van de situatie afhangen. Maar ik schiet zo goed op, dat ik al ruim voor het middaguur in St. Palais aankom. Onderweg naar dit plaatsje heb ik maar twee klimmetjes gehad, en daar ben ik met wat moeite redelijk goed overheengekomen; er was er een van 95, en dat voel je dan best wel in je dijen en kuiten. Nou, dan doe ik op mijn laatste fietsdag in Frankrijk wat ik op mijn eerste dag (dus naar Chartres) ook heb gedaan: een dubbele route fietsen, en daarna een rustdag nemen. Het zal daardoor ongetwijfeld zwaar worden vandaag, maar dat moet dan maar. We zien wel waar het schip strandt.
Ik heb nog 35 kilometer met 4 klimmen te gaan, en dat hakt erin. Nou is het niet zo, dat je tussen die klimmen in over vlak terrein fietst, nee, het blijft klimmen en dalen, maar díe kleine klimmetjes zijn het vermelden niet waard. Je wordt er dus best vermoeid van, maar dan stop je maar eens een keer, en drink je wat water uit je bidons, en één keer ben ik zelfs languit gaan liggen op een pas gemaaid grasveldje naast een kerk. Ik jaag mezelf niet over de kop, want ik heb tijd genoeg, en ik denk vaak aan de waarschuwing van mijn cardioloog; je moet wel naar je lijf luisteren. Nou, dat doe ik dus ook. Ik probeer onderweg Sietske te bellen, wanneer ik in St. Palais langs een telefooncel kom; ik kan haar alleen via die telefoonkaart bereiken. Helaas, er wordt niet opgenomen. In Uhart-Mixe stop ik bij een cafeetje langs de kant, waar ik allerlei opschriften zie, die met de camino en St. Jacques te maken hebben, en ik bestel een portie soep; ik zeg nu met opzet een portie, want het is niet een kom of een bord, nee, het is een glazen bowl-schaal met dampend hete groentesoep, waar ik een karaf ijskoud water en een mandje stokbroodschijven bij krijg. Ongelofelijk! Wanneer ik tweemaal zeer ruim heb opgeschept uit de bowl-schaal, is er nog over. En dat voor € 3,--! Daar lust een zwetende pelgrim wel pap van!
Bij de vier grote klimmen van vandaag is het andere koek; ik rijd niet achter elkaar de beklimming omhoog, maar stop op gezette afstanden, om weer op adem te komen, en daarna gaat het dan telkens weer wat beter. De drie Brabanders, die vanochtend nog van hun pas gekochte ontbijt zaten te genieten, toen ik vertrok, komen me hijgend en puffend achterop, en passeren me. Zo kom ik door heel mijn routeboekje voor vandaag, en uiteindelijk kom ik door St. Jean le Vieux, en dan door St. Jean Pied de Port. Heerlijk, ik ben er. Bij de afdaling langs de Citadel zie ik beneden op het pleintje de drie Brabanders, die op zoek zijn naar een hotel; zij hebben voorlopig kennelijk hun bekomst van een refuge. Ik fiets naar het Office de Tourisme, en vraag of ik in de ‘Nederlandse’ refuge kan overnachten. Helaas, hij is complet, dus dan maar naar de camping municipal, waarover ik het dagen geleden met Fien en Willem heb gehad. Die is goed te vinden, en wie schetst mijn verbazing, ik stop op een nog open grasveldje, waarop net twee fietsers met breed bepakte fietsen hun tentje willen gaan opzetten: caminogangers dus. Het zijn Fien en Willem, en er volgt een allerhartelijkst weerzien. Even verderop staan Jan en Mariëtte uit Leusden, die ik in Melle al had ontmoet. Ook dat weerzien is allerhartelijkst. Ik moet natuurlijk vertellen, hoe het mij is vergaan, en van hun kant volgt hetzelfde, maar mijn verhalen (tot Dax) hadden ze al gelezen, toen ze een goede wifi-verbinding hadden in een hotel, waar ze overnacht hadden. De laatste nacht hebben ze in St. Palais geslapen , waar ik vandaag eigenlijk had willen stoppen. Ik ben nu nog blijer, dat ik dat niet heb gedaan, en doorgereden ben. Ik heb net weer een telefooncel gezien, en probeer nogmaals Sietske te bellen, maar ook nu weer vergeefs.
Ik sla mijn tentje weer vlakbij dat van hen op, en na het douchen gaan we gezamenlijk het stadje (de citadel) in, waar we eerst naar de refuge gaan, waar ik terecht had gewild: L’Esprit du Chemin, die gerund wordt door een Nederlands stel: Arno en Huberta, waarvan Arno regelmatig schrijft in het tijdschrift van het Nederlands Genootschap van St. Jacob.
Ze willen er net aan tafel gaan, maar kijken toch nog gauw even naar de lijst voor morgen: daar kan ik nog bij. Het ziet er heel gezellig uit: buiten onder een boom zitten in een grote kring allerlei gasten, ook met kleine kinderen, zie ik, en ze krijgen net allen een glaasje aangeboden. Morgen ben ik er ook bij, want ik sta nu geboekt. Met fien en Willem ga ik naar een restaurantje, dat we onderweg hebben gezien, en waar je een menu pèlerin kunt krijgen voor € 12,--. We zitten achter het restaurant in de tuin, die grenst aan de oude stadswallen, een schilderachtig plekje. Wanneer we na het eten weer naar buiten gaan, merken we dat voorin het restaurant de tv aanstaat: Frankrijk voetbalt tegen Spanje, en dat terwijl we hier op zo’n 8 kilometer van de Frans-Spaanse grens zitten! Maar men is erg rustig, dus er is geen vlam in de pan geslagen in die wedstrijd.
Ik ga weer even rekenen: 983,2 kilometer in 17 dagen betekent een gemiddelde van 57,835 km. per fietsdag. Nou, dat is niet gek, hoor! Ik ben er heel tevreden over.
Morgen dus een rustdag met een verhuizing naar L’Esprit du Chemin.
Buen camino en ultreia!
Blackbox:
Dagen onderweg: 24.
Rustdagen: 2.
Regendagen: 6.
Totaal afgelegde afstand: 1.527,2 km.
Waarvan gefietst: 1.329,2 km.
Dag 24: 23 juni 2012.
Dashboard:
Van: Sorde-l’Abbaye.
Naar: St. Jean Pied de Port.
Afgelegde afstand: 60,5 km.
Cockpit Voice Recorder:
Vanochtend heb ik nog geen beslissing genomen of ik tot St. Palais ga, of doorfiets naar St. Jean Pied de Port. Ik laat het van de situatie afhangen. Maar ik schiet zo goed op, dat ik al ruim voor het middaguur in St. Palais aankom. Onderweg naar dit plaatsje heb ik maar twee klimmetjes gehad, en daar ben ik met wat moeite redelijk goed overheengekomen; er was er een van 95, en dat voel je dan best wel in je dijen en kuiten. Nou, dan doe ik op mijn laatste fietsdag in Frankrijk wat ik op mijn eerste dag (dus naar Chartres) ook heb gedaan: een dubbele route fietsen, en daarna een rustdag nemen. Het zal daardoor ongetwijfeld zwaar worden vandaag, maar dat moet dan maar. We zien wel waar het schip strandt.
Ik heb nog 35 kilometer met 4 klimmen te gaan, en dat hakt erin. Nou is het niet zo, dat je tussen die klimmen in over vlak terrein fietst, nee, het blijft klimmen en dalen, maar díe kleine klimmetjes zijn het vermelden niet waard. Je wordt er dus best vermoeid van, maar dan stop je maar eens een keer, en drink je wat water uit je bidons, en één keer ben ik zelfs languit gaan liggen op een pas gemaaid grasveldje naast een kerk. Ik jaag mezelf niet over de kop, want ik heb tijd genoeg, en ik denk vaak aan de waarschuwing van mijn cardioloog; je moet wel naar je lijf luisteren. Nou, dat doe ik dus ook. Ik probeer onderweg Sietske te bellen, wanneer ik in St. Palais langs een telefooncel kom; ik kan haar alleen via die telefoonkaart bereiken. Helaas, er wordt niet opgenomen. In Uhart-Mixe stop ik bij een cafeetje langs de kant, waar ik allerlei opschriften zie, die met de camino en St. Jacques te maken hebben, en ik bestel een portie soep; ik zeg nu met opzet een portie, want het is niet een kom of een bord, nee, het is een glazen bowl-schaal met dampend hete groentesoep, waar ik een karaf ijskoud water en een mandje stokbroodschijven bij krijg. Ongelofelijk! Wanneer ik tweemaal zeer ruim heb opgeschept uit de bowl-schaal, is er nog over. En dat voor € 3,--! Daar lust een zwetende pelgrim wel pap van!
Bij de vier grote klimmen van vandaag is het andere koek; ik rijd niet achter elkaar de beklimming omhoog, maar stop op gezette afstanden, om weer op adem te komen, en daarna gaat het dan telkens weer wat beter. De drie Brabanders, die vanochtend nog van hun pas gekochte ontbijt zaten te genieten, toen ik vertrok, komen me hijgend en puffend achterop, en passeren me. Zo kom ik door heel mijn routeboekje voor vandaag, en uiteindelijk kom ik door St. Jean le Vieux, en dan door St. Jean Pied de Port. Heerlijk, ik ben er. Bij de afdaling langs de Citadel zie ik beneden op het pleintje de drie Brabanders, die op zoek zijn naar een hotel; zij hebben voorlopig kennelijk hun bekomst van een refuge. Ik fiets naar het Office de Tourisme, en vraag of ik in de ‘Nederlandse’ refuge kan overnachten. Helaas, hij is complet, dus dan maar naar de camping municipal, waarover ik het dagen geleden met Fien en Willem heb gehad. Die is goed te vinden, en wie schetst mijn verbazing, ik stop op een nog open grasveldje, waarop net twee fietsers met breed bepakte fietsen hun tentje willen gaan opzetten: caminogangers dus. Het zijn Fien en Willem, en er volgt een allerhartelijkst weerzien. Even verderop staan Jan en Mariëtte uit Leusden, die ik in Melle al had ontmoet. Ook dat weerzien is allerhartelijkst. Ik moet natuurlijk vertellen, hoe het mij is vergaan, en van hun kant volgt hetzelfde, maar mijn verhalen (tot Dax) hadden ze al gelezen, toen ze een goede wifi-verbinding hadden in een hotel, waar ze overnacht hadden. De laatste nacht hebben ze in St. Palais geslapen , waar ik vandaag eigenlijk had willen stoppen. Ik ben nu nog blijer, dat ik dat niet heb gedaan, en doorgereden ben. Ik heb net weer een telefooncel gezien, en probeer nogmaals Sietske te bellen, maar ook nu weer vergeefs.
Ik sla mijn tentje weer vlakbij dat van hen op, en na het douchen gaan we gezamenlijk het stadje (de citadel) in, waar we eerst naar de refuge gaan, waar ik terecht had gewild: L’Esprit du Chemin, die gerund wordt door een Nederlands stel: Arno en Huberta, waarvan Arno regelmatig schrijft in het tijdschrift van het Nederlands Genootschap van St. Jacob.
Ze willen er net aan tafel gaan, maar kijken toch nog gauw even naar de lijst voor morgen: daar kan ik nog bij. Het ziet er heel gezellig uit: buiten onder een boom zitten in een grote kring allerlei gasten, ook met kleine kinderen, zie ik, en ze krijgen net allen een glaasje aangeboden. Morgen ben ik er ook bij, want ik sta nu geboekt. Met fien en Willem ga ik naar een restaurantje, dat we onderweg hebben gezien, en waar je een menu pèlerin kunt krijgen voor € 12,--. We zitten achter het restaurant in de tuin, die grenst aan de oude stadswallen, een schilderachtig plekje. Wanneer we na het eten weer naar buiten gaan, merken we dat voorin het restaurant de tv aanstaat: Frankrijk voetbalt tegen Spanje, en dat terwijl we hier op zo’n 8 kilometer van de Frans-Spaanse grens zitten! Maar men is erg rustig, dus er is geen vlam in de pan geslagen in die wedstrijd.
Ik ga weer even rekenen: 983,2 kilometer in 17 dagen betekent een gemiddelde van 57,835 km. per fietsdag. Nou, dat is niet gek, hoor! Ik ben er heel tevreden over.
Morgen dus een rustdag met een verhuizing naar L’Esprit du Chemin.
Buen camino en ultreia!
Blackbox:
Dagen onderweg: 24.
Rustdagen: 2.
Regendagen: 6.
Totaal afgelegde afstand: 1.527,2 km.
Waarvan gefietst: 1.329,2 km.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
