23 Wat een dag

WAT EEN DAG: een ploeterdag en toch ook een fijne verjaardag op de fiets.
Dag 21: 20 juni 2012.
Dashboard:
Van: Biganos.
Naar: Labouheyre.
Afgelegde afstand: 66,4 km.
Cockpit Voice Recorder:
Vandaag wordt deze jongen 68 jaar, en gisteren heb ik al een reactie gelezen, die daarop zinspeelde. Ja, je bent niet ieder jaar op de fiets jarig, maar dit jaar is dat dan voor het eerst. En het is ook voor het eerst in jaren, dat ik dat niet met Sietske, en met een groot aantal van jullie, samen vier.
Wanneer ik wakker word op camping Le Marache, is dat in een droge omgeving, en dat is al een verjaardagscadeautje. Ik doe het heel kalm aan, want ik heb nog niet beslist of ik vandaag verder zal gaan. Ik ga naar het dorp om een baguette te halen, geld te pinnen, en Sietske te bellen. Dat laatste lukt niet, want ze neemt niet op. Ik had haar telefonisch willen melden, dat ik na terugkomst op de camping met haar had willen skypen, want dat kon daar gratis. Bij terugkomst op de camping ga ik dan maar ontbijten en inpakken, want ik wil toch maar verder, ook al is het inmiddels al laat. Mijn planning is (of ik die planning haal, is natuurlijk van een aantal factoren afhankelijk, die ik niet in de hand heb): vandaag naar Pissos, dan naar Lesperon, vervolgens Dax, dan St. Palais, en tenslotte St. Jean Pied de Port. Dan zit ik nog net in Frankrijk, en moet ik één col over om in Spanje (Roncevalles, spreek uit: Ronsevaljes) te komen. En dan heb ik mijn derde ijkpunt gehaald. Het eerste was Tours, waar in vorige eeuwen de Via Turonensis (één van de vier Franse routes) begon, het tweede was de monding van de Gironde, waar vroeger de Angelsaksische route begon (omdat in Soulac de Engelse pelgrims hun vastelandroute begonnen), en het derde zal St. Jean Pied de Port (of Roncevalles, zo je wilt) zijn, waar de Camino Frances begint, die nu Europees erfgoed is. Zo, dat was in het kort een college Caminologie.
Ik ga terug naar het fietspad, dat ik gisteren al een hele poos heb gevolgd, en ik begin aan mijn verjaardagsroute. Ik geniet van alles wat vandaag mooi, fijn en prettig is op de route, dus ook van de automobilist, die voor mij stopt, terwijl hij zelf voorrang heeft; dat is voor mij ook weer een verjaardagscadeautje. Verderop zit er een hagedisje te zonnen op het fietspad, en dat maakt dat het wegkomt, wanneer het mij hoort aankomen. Zonnen kun je vandaag in overvloed, want Onzelieveheer is gul met zon en warmte.
Wanneer ik in Belin-Béliet aankom, zie ik een Super-U (een van de vele supermarkten) voor mij, en besluit ik allerlei voorraad in te slaan. Bij de fietsenstalling ontmoet ik twee Nederlandse (je herkent ze zo aan de stuurtas en de breed bepakte fietsen) vrouwen, die in een fietskarretje hun hond meenemen. Het beestje heeft het kennelijk naar haar zin, en doet mij uiteraard weer denken aan ons eigen hondje, dat er nu niet meer is. Binnen sla ik een Coulommiers (zoiets als een camembert), flannetjes, een fles wijn voor vanavond, en een grote (1,5 liter) fles water in, want het is inmiddels erg warm geworden, en ik heb mijn vier bidons (à ¾ liter) al leeggedronken. En dan gaat het verder en verder. In een bar-tabac sla ik twee ijskoude Red-Bull blikjes in, waarvan ik er een meteen soldaat maak. De madame van het winkeltje (je kunt er niet zitten) geeft mij ongevraagd een stempel (ze ziet mijn schelp op de stuurtas), en het is een heel mooie stempel, en antwoordt mij op mijn vraag, dat het vandaag 29° warm is.
In Pissos aangekomen, fiets ik in de richting van de borden camping, maar de camping blijkt pas op 1 juli open te gaan, dus fiets ik weer terug, en hoop ik op een in het routeboekje aangegeven camping, die zo’n 6 kilometer verder zou moeten liggen. Tweede blikje Red-Bull naar binnen, en verder. Maar er is geen camping te bespeuren, en dat houdt in, dat ik nog eens 10 kilometer verder moet naar Labouheyre, waar een camping en een Abri de Pèlerin (Pelgrimsherberg) zouden moeten liggen. Bij deze constatering ga ik even languit in de berm liggen uitrusten, en dat wekt de verontrusting van een passerende Franse automobilist, die mij op mijn verzekering, dat ik niets mankeer, spontaan zijn laatste grote fles water (nog voor een kwart vol) geeft. Weer een verjaardagscadeautje. Ik fiets dus ook nog maar die laatste kilometers onder de wielen weg, en zie dan met ongelofelijke blijdschap het plaatsnaambordje Labouheyre verschijnen. Ik vraag meteen de weg aan een man, die in zijn tuin bezig is, maar de man blijkt een Portugees, en hij is nauwelijks te verstaan. Ik begrijp in ieder geval, dat ik naar de Abri moet, en die is vlakbij. Wanneer ik bekaf daar aankom, blijkt hij complet te zijn, vol dus, maar de beheerder klimt onmiddellijk in zijn mobieltje en regelt een slaapplaats in een parochiecentrum, zo’n twee kilometer verder. Er komt een dame van de parochie (Annie) in haar autootje aanrijden, die ik maar moet volgen, en inderdaad, er ligt een mooi parochiecentrum Arc en ciel (Regenboog) op mij te wachten, waar ik helemaal alleen in mag. Er is een slaapkamer voor twee personen, een douche, en een toilet, terwijl in de slaapkamer beddengoed en handdoeken gereed liggen. Fantastisch! Weer een verjaardagscadeautje! Het kan niet op vandaag. In de slaapkamer staan verder nog een koelkastje, een micro-ondes (hoe heet zo’n ding ook al weer in het Nederlands, ik kom er niet meer op?), waarmee je in no-time etenswaren heet maakt, en verder koffie, thee, suiker, en zout en peper. En dat alles voor € 12,--! Maar je moet je wel legitimeren met je pelgrimspas!
Ik ga meteen mijn fiets binnenzetten, douchen en eten (en van mijn wijn genieten!). Wanneer ik mijn lijf zo bezie onder de douche, is het een koddig gezicht: helemaal wit met bruin verbrande onderarmen en dito onderbenen! Het bed ligt heerlijk. Mijn van het transpireren doornatte kleren gaan op een droogrekje, zodat ze hopelijk morgen droog in de tas kunnen. Ik ben laat vertrokken, en dus ook laat aangekomen, terwijl ik 15 kilometer meer heb gefietst dan de bedoeling was. Ik heb van de beheerder van de Abri gehoord, dat er in Taller ook zo’n pelgrimsonderkomen is. Taller blijkt zo’n 45 kilometer verderop te liggen, en ik heb voor morgen wel weer zin in zo’n bed en zulke luxe als vandaag, waarbij ik morgenvroeg niet meer alles hoef af te breken. In dat geval wordt mijn planning: donderdag Taller, vrijdag Peyrehorade (Sorde-l’Abbaye), zaterdag St. Palais, en zondag St. Jean Pied de Port. Daar kan ik dan maandag het doosje met Spaanse spullen van het postkantoor halen, dat door Sietske is opgestuurd. Het klinkt goed allemaal, en dat op een zonovergoten verjaardag.
Ik ben vandaag precies twee weken in Frankrijk onderweg, waarbij ik maar 1 rustdag heb genomen. Ik ga wat rekenen, en kom tot de ontdekking, dat ik in die twee weken 822,4 kilometer heb afgelegd, dat is gemiddeld per fietsdag 63,262 kilometer. Ik ben daar best wel tevreden over. Goed, het is laat, en ik ga slapen. Jammer alleen, dat er in onderkomens als deze geen wifi voorhanden is om mijn tekst weg te sturen. Dat moet een van de komende dagen maar ergens anders gebeuren.
Buen camino, en ultreia!
Blackbox:
Dagen onderweg: 21.
Rustdagen: 2.
Regendagen: 6.
Totaal afgelegde afstand: 1.366,4 km.
Waarvan gefietst: 1.168,4 km.