5 De champagne wordt (nog niet) geserveerd
Door: WimWetzels
Blijf op de hoogte en volg Wim
30 Augustus 2011 | Frankrijk, Jandun
DE CHAMPAGNE WORDT (NOG NIET) GESERVEERD: (nog niet) bij Reims.
Dag 5: 26 augustus 2011.
Dashboard:
Van: Charleville-Mézières.
Naar: Jandun.
Afgelegde afstand: 21,6 km.
Cockpit Voice Recorder:
Vandaag is het 15 jaar geleden, dat er een einde kwam aan de levenscamino van Mariëtte, en zo’n datum vergeet je nooit meer. Dat was dus geen prettige dag, en dat wordt het vandaag – uiteraard op een andere manier – ook niet. Ik had voor dit verslag de kop “De champagne wordt geserveerd” bedacht, maar zoals jullie zien heb ik die kop helaas moeten veranderen.
Bij het opstaan, om half acht, is het zwaar bewolkt, en ik vrees het ergste voor de rest van de dag. Bij mijn ochtendroutine, het inpakken van slaapzak, slaapmatje en tent, begint het al zachtjes te druppelen. Ik maak om kwart voor negen in mijn regenjack gehuld snel dat ik weg kom, en fiets naar het ODT, dat vlakbij ligt. Pech! Het gaat pas open om half tien, maar gelukkig is er een koffietentje vlakbij open, waar ik bij een kop koffie ga zitten afwachten. Inmiddels barst er buiten een stortbui los, die ik nu lekker misloop hier binnen.
Om half tien kan ik mijn stempeltje – in Frankrijk heet dat un tampon, en Charleville heeft een heel mooi stempel – gaan halen, en vraag ik, waar ik kan internetten. De straat uit, en op de hoek, daar kan dat. Inderdaad, een gewoon café met wifi, dus ga ik proberen mijn 4 dagverslagen de lucht in te sturen. Eerst is het even moeilijk om verbinding te krijgen. De baas komt erbij, en na wat plussen en minnen lukt het hem om mij mijn internetverbinding te bezorgen. Ik begin vol goede moed met de eerste pagina, en die poging slaagt, maar bij de pogingen om dag 2 en dag 3 te versturen, doe ik dingen fout, waardoor wel de goede kop verzonden wordt, maar telkens met het verslag van dag 1. Bij de poging om dag 4 te versturen heb ik in de gaten, wat ik verkeerd doe, en herstel ik de fout nog op tijd (hoop ik). Vervolgens doe ik dag 2 en dag 3 over, nu met de goede kop, en hopelijk is dat ook gelukt. Omdat ik er een koffie heb gedronken, hoef ik niets te betalen voor het internetgebruik.
Nu op pad, Charleville uit. Dat lijkt gemakkelijk te gaan, tot ik de volgende grotere plaats, Launois, toch echt al een hele tijd niet meer op de richtingaanwijzers heb zien staan. Er staan aan de andere kant van de weg 4 douanebeambten bij hun twee wagens, en ik besluit hen om raad te vragen. Ik blijk inderdaad op een verkeerde weg te zitten, naar het noord-westen in plaats van naar het zuidwesten. Ze raden mij af om terug de stad in te gaan, en ik moet een binnenweg nemen naar Warnécourt, waar ik weer de weg naar Launois kan oppikken. Het gaat steeds harder regenen, en ik moet weer heuvels op, die lijken op de Belgische Ardennenheuvels. In Warnécourt heb ik schoon genoeg van het hernieuwde geploeter, en fiets ik naar de aangegeven chambre d’hôte in de hoop daar onderdak te krijgen en droog te worden. Maar madame staat op het punt om met vakantie te gaan naar Marokko, en verhuurt haar kamer dus niet. Ze heeft wel een collègue in een volgend dorp, waar ze naar toe belt, en die de kamer nog vrij heeft. Ze geeft mij de naam en het telefoonnummer van madame Bournonville in Jandun mee, en een handvol pruimen en kleine koekjes: pour le sucre, monsieur, en ik ga naar Jandun op weg. De weg is zoals gezegd weer behoorlijk Ardens, en ik stop weer halverwege een steile beklimming. In de oprit van het huis, waar ik gestopt ben, staat een klein geel bestelwagentje van de bewoner, die een cidrerie uitbaat. Ik trek weer die stoute schoenen aan, en vraag monsieur, of hij mij naar Jandun kan brengen met zijn wagentje. Ik zie er kennelijk behoorlijk afgepeigerd uit, want het antwoord is: "pas de problèmes, monsieur". Hij maakt zijn wagentje leeg, laadt mijn hele santekraam erin, en brengt mij naar madame Bournonville, die mij al verwacht. De weg erheen had ik met geen mogelijkheid nog kunnen afleggen, want het is 15 kilometers steil heuvel op en heuvel af. Overigens tracht hij mij op te monteren met de boodschap, dat de weg na Jandun redelijk vlak is. Ik ben benieuwd. De regen blijft maar stromen. Vandaag wordt dus een rustdag vanwege de regen en de heuvels, want ik heb op mijn fiets maar 21,6 kilometer gedaan. Wanneer madame verbaasd vraagt, hoe het komt dat hij mij brengt, zie ik aan het gebaar en de lichaamstaal van monsieur bij zijn ratelend Franse antwoord, dat je zo’n man toch niet alleen door de regen kunt laten zwoegen. Over hulpvaardigheid heb ik hier en had ik in België niet te klagen.
Ik krijg een behoorlijke kamer met bed, schrijftafel en ingebouwd keukentje, en verder naar achteren een douche met wc en wasmachine. De fiets kan in een stalletje aan de zijkant, en het lege karretje moet maar aan de zijkant buiten blijven staan. Ik kan morgenvroeg om half acht ontbijten, en vanavond kan ik ook om zeven uur aan haar tafel aanschuiven, en dat alles voor € 18,-- tout compris, aussi le vin. Ik ga eerst douchen en droge kleren aantrekken, en val op bed voor enkele uren in slaap. Die had ik dus echt nodig. Daarna mijn natte – nou ja, behoorlijk klamme – matje en slaapzak uitvouwen om te drogen. Madame komt mij helpen bij het bedienen van de wasmachine, waar ik al het vuile goed in kwijt kan. Om zeven uur – ik ben de enige gast – krijg ik een heerlijk voorgerecht van groene salade met dressing, tomaten, noten en tonijn. Als drank: water en vin rouge (of rosé naar keuze). Ik krijg er een paar sneden van een warm rond brood bij. Als hoofdgerecht serveert ze mij een streekgerecht uit de Ardennen, een behoorlijk groot worstje, dat ik echter geen saucisson mag noemen, maar vergeef me, ik ben de naam kwijt die ik toch maar half had verstaan. Als groente warme ratatouille, en weer sneden van het nog warme brood. Daarna een assiette de fromage, en als dessert een kommetje gesuikerde aardbeien. Geweldig! Om acht uur verdwijn ik naar mijn chambre, waar inmiddels al mijn electrische apparaten weer zijn opgeladen.
Ik vind, dat de reis tot nu toe echt niet is meegevallen, omdat ik het fietskarretje veel te zwaar heb beladen, een beginnersfout bij pelgrims. Ik zal bij Joep heel wat spullen achterlaten, die absoluut niet noodzakelijk blijken te zijn. Gisteravond op de camping in Charleville ben ik met de fiets zonder karretje naar de receptie gereden, en dat was even bergop, wel dat ging van een leien dakje. Ik heb de problemen in de Ardennen dus helemaal aan mij zelf te danken, dat wil zeggen aan het meenemen van veel te veel bagage. Ik had in de planning staan, dat ik morgenavond bij Joep zou zijn, maar dat is op deze manier volkomen onhaalbaar. Ik overweeg om morgen de trein te nemen naar Parijs, als tenminste fiets en fietskarretje meemogen. Zoniet, dan bel ik Joep op, dat ik enkele dagen later kom.
Ik ga nu naar bed, weer slapen, en ik zie morgen wel verder. E ultreya!
Blackbox:
Dagen onderweg: 5
Rustdagen: 1
Regendagen: 2
Totaal afgelegde afstand: 247,5 km.
Dag 5: 26 augustus 2011.
Dashboard:
Van: Charleville-Mézières.
Naar: Jandun.
Afgelegde afstand: 21,6 km.
Cockpit Voice Recorder:
Vandaag is het 15 jaar geleden, dat er een einde kwam aan de levenscamino van Mariëtte, en zo’n datum vergeet je nooit meer. Dat was dus geen prettige dag, en dat wordt het vandaag – uiteraard op een andere manier – ook niet. Ik had voor dit verslag de kop “De champagne wordt geserveerd” bedacht, maar zoals jullie zien heb ik die kop helaas moeten veranderen.
Bij het opstaan, om half acht, is het zwaar bewolkt, en ik vrees het ergste voor de rest van de dag. Bij mijn ochtendroutine, het inpakken van slaapzak, slaapmatje en tent, begint het al zachtjes te druppelen. Ik maak om kwart voor negen in mijn regenjack gehuld snel dat ik weg kom, en fiets naar het ODT, dat vlakbij ligt. Pech! Het gaat pas open om half tien, maar gelukkig is er een koffietentje vlakbij open, waar ik bij een kop koffie ga zitten afwachten. Inmiddels barst er buiten een stortbui los, die ik nu lekker misloop hier binnen.
Om half tien kan ik mijn stempeltje – in Frankrijk heet dat un tampon, en Charleville heeft een heel mooi stempel – gaan halen, en vraag ik, waar ik kan internetten. De straat uit, en op de hoek, daar kan dat. Inderdaad, een gewoon café met wifi, dus ga ik proberen mijn 4 dagverslagen de lucht in te sturen. Eerst is het even moeilijk om verbinding te krijgen. De baas komt erbij, en na wat plussen en minnen lukt het hem om mij mijn internetverbinding te bezorgen. Ik begin vol goede moed met de eerste pagina, en die poging slaagt, maar bij de pogingen om dag 2 en dag 3 te versturen, doe ik dingen fout, waardoor wel de goede kop verzonden wordt, maar telkens met het verslag van dag 1. Bij de poging om dag 4 te versturen heb ik in de gaten, wat ik verkeerd doe, en herstel ik de fout nog op tijd (hoop ik). Vervolgens doe ik dag 2 en dag 3 over, nu met de goede kop, en hopelijk is dat ook gelukt. Omdat ik er een koffie heb gedronken, hoef ik niets te betalen voor het internetgebruik.
Nu op pad, Charleville uit. Dat lijkt gemakkelijk te gaan, tot ik de volgende grotere plaats, Launois, toch echt al een hele tijd niet meer op de richtingaanwijzers heb zien staan. Er staan aan de andere kant van de weg 4 douanebeambten bij hun twee wagens, en ik besluit hen om raad te vragen. Ik blijk inderdaad op een verkeerde weg te zitten, naar het noord-westen in plaats van naar het zuidwesten. Ze raden mij af om terug de stad in te gaan, en ik moet een binnenweg nemen naar Warnécourt, waar ik weer de weg naar Launois kan oppikken. Het gaat steeds harder regenen, en ik moet weer heuvels op, die lijken op de Belgische Ardennenheuvels. In Warnécourt heb ik schoon genoeg van het hernieuwde geploeter, en fiets ik naar de aangegeven chambre d’hôte in de hoop daar onderdak te krijgen en droog te worden. Maar madame staat op het punt om met vakantie te gaan naar Marokko, en verhuurt haar kamer dus niet. Ze heeft wel een collègue in een volgend dorp, waar ze naar toe belt, en die de kamer nog vrij heeft. Ze geeft mij de naam en het telefoonnummer van madame Bournonville in Jandun mee, en een handvol pruimen en kleine koekjes: pour le sucre, monsieur, en ik ga naar Jandun op weg. De weg is zoals gezegd weer behoorlijk Ardens, en ik stop weer halverwege een steile beklimming. In de oprit van het huis, waar ik gestopt ben, staat een klein geel bestelwagentje van de bewoner, die een cidrerie uitbaat. Ik trek weer die stoute schoenen aan, en vraag monsieur, of hij mij naar Jandun kan brengen met zijn wagentje. Ik zie er kennelijk behoorlijk afgepeigerd uit, want het antwoord is: "pas de problèmes, monsieur". Hij maakt zijn wagentje leeg, laadt mijn hele santekraam erin, en brengt mij naar madame Bournonville, die mij al verwacht. De weg erheen had ik met geen mogelijkheid nog kunnen afleggen, want het is 15 kilometers steil heuvel op en heuvel af. Overigens tracht hij mij op te monteren met de boodschap, dat de weg na Jandun redelijk vlak is. Ik ben benieuwd. De regen blijft maar stromen. Vandaag wordt dus een rustdag vanwege de regen en de heuvels, want ik heb op mijn fiets maar 21,6 kilometer gedaan. Wanneer madame verbaasd vraagt, hoe het komt dat hij mij brengt, zie ik aan het gebaar en de lichaamstaal van monsieur bij zijn ratelend Franse antwoord, dat je zo’n man toch niet alleen door de regen kunt laten zwoegen. Over hulpvaardigheid heb ik hier en had ik in België niet te klagen.
Ik krijg een behoorlijke kamer met bed, schrijftafel en ingebouwd keukentje, en verder naar achteren een douche met wc en wasmachine. De fiets kan in een stalletje aan de zijkant, en het lege karretje moet maar aan de zijkant buiten blijven staan. Ik kan morgenvroeg om half acht ontbijten, en vanavond kan ik ook om zeven uur aan haar tafel aanschuiven, en dat alles voor € 18,-- tout compris, aussi le vin. Ik ga eerst douchen en droge kleren aantrekken, en val op bed voor enkele uren in slaap. Die had ik dus echt nodig. Daarna mijn natte – nou ja, behoorlijk klamme – matje en slaapzak uitvouwen om te drogen. Madame komt mij helpen bij het bedienen van de wasmachine, waar ik al het vuile goed in kwijt kan. Om zeven uur – ik ben de enige gast – krijg ik een heerlijk voorgerecht van groene salade met dressing, tomaten, noten en tonijn. Als drank: water en vin rouge (of rosé naar keuze). Ik krijg er een paar sneden van een warm rond brood bij. Als hoofdgerecht serveert ze mij een streekgerecht uit de Ardennen, een behoorlijk groot worstje, dat ik echter geen saucisson mag noemen, maar vergeef me, ik ben de naam kwijt die ik toch maar half had verstaan. Als groente warme ratatouille, en weer sneden van het nog warme brood. Daarna een assiette de fromage, en als dessert een kommetje gesuikerde aardbeien. Geweldig! Om acht uur verdwijn ik naar mijn chambre, waar inmiddels al mijn electrische apparaten weer zijn opgeladen.
Ik vind, dat de reis tot nu toe echt niet is meegevallen, omdat ik het fietskarretje veel te zwaar heb beladen, een beginnersfout bij pelgrims. Ik zal bij Joep heel wat spullen achterlaten, die absoluut niet noodzakelijk blijken te zijn. Gisteravond op de camping in Charleville ben ik met de fiets zonder karretje naar de receptie gereden, en dat was even bergop, wel dat ging van een leien dakje. Ik heb de problemen in de Ardennen dus helemaal aan mij zelf te danken, dat wil zeggen aan het meenemen van veel te veel bagage. Ik had in de planning staan, dat ik morgenavond bij Joep zou zijn, maar dat is op deze manier volkomen onhaalbaar. Ik overweeg om morgen de trein te nemen naar Parijs, als tenminste fiets en fietskarretje meemogen. Zoniet, dan bel ik Joep op, dat ik enkele dagen later kom.
Ik ga nu naar bed, weer slapen, en ik zie morgen wel verder. E ultreya!
Blackbox:
Dagen onderweg: 5
Rustdagen: 1
Regendagen: 2
Totaal afgelegde afstand: 247,5 km.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
