3 Vooruit, maar niet snel genoeg
Door: WimWetzels
Blijf op de hoogte en volg Wim
26 Augustus 2011 | België, Gedinne
VOORUIT, MAAR NIET SNEL GENOEG: afzien in de Ardennen.
Dag 3: 24 augustus 2011.
Dashboard:
Van: Chevetogne
Naar: Gedinne
Afgelegde afstand: 39,7 km.
Cockpit Voice Recorder:
Vandaag is het 38 jaar geleden, dat middelste zoon Niek werd geboren, dus hier is een felicitatie wel op zijn plaats. Van harte proficiat, jongen, en nog heel veel jaren in goede gezondheid!
Ik verlaat de abdij, waar ik heerlijk heb geslapen, maar om half zes al wakker word door het klokgebeier van de Byzantijnen. Ik blijk mijn kamer te hebben naast de klokkentoren van de eglise byzantin! Ik ga vanochtend niet naar het ochtendgebed, maar slaap na afloop van het klokkengeweld lekker door; ik blijk dat nodig te hebben. . Het ontbijt is om half acht in een andere zaal dan gisteravond, en er mag nu ook gesproken worden. Ik ontbijt met twee andere Nederlandse gasten, die uit Noord-Holland komen, en langer hier zullen verblijven. Ik moet nog een stempel in mijn credencial hebben, en de gastenpater is elders bezig, en kan niet gauw worden opgespoord. Typisch een abdij: geen haast, het komt wel. Maar ik wil snel op pad, naar later blijkt volkomen overbodig.
Ik had vandaag tot Charleville-Mézières in Frankrijk willen komen, maar dat blijkt al snel onmogelijk. De Ardennen zijn zulke kwelgeesten, dat ik die route in twee dagen zal moeten doen. Ik zie daarna wel, hoe het verder gaat; desnoods bel ik Joep, dat ik een dag later bij hem aankom dan gepland.
Het is een ongelogen verschrikkelijke tocht, waarbij ik heel vaak stil moet gaan staan of de fiets met het aanhangertje de heuvel moet opduwen. De heuvels blijven maar komen, en op een geven moment stop ik ergens in een heel lange beklimming, vlakbij een huis, waar ik blijf uithijgen, echt doodmoe. Plotseling stopt er een camion achter mij, die allerlei paardenbenodigdheden begint uit te laden; het huis blijkt aan de achterkant paardenstallen te hebben, en hij brengt er zakken met krachtvoer en zo naar toe. Ik trek de stoute schoenen aan (heb ik ook bij me) en vraag hem of ik een eindje met hem kan meeliften. Mijn hartslagmeter heeft mij verteld, dat ik dat best kan vragen zonder mijn status als waarachtige pelgrim te verliezen. Ik wil uiteraard heel de camino fietsen, maar ik moet ook aan mijn hart-handicap denken. Monsieur vindt dit prima, maar het kan helaas niet zo heel ver zijn. Ik vind alles best, en mijn spullen worden in de vrijgekomen ruimte geladen (mooi, zo’n bedienbare laadklep) en de pelgrim stijgt in de cabine op de passagiersplaats. Monsieur zet mij na zo’n kilometer of acht boven op de heuvel weer af – dat was voor mij best een heel eind – en vandaar kan ik zelf weer verder, want het is weer even vlak.
Ik kom in Wellin, een aardig plaatsje, waar ik besluit om mijzelf te verwennen met een lunch op een terras in het plaatselijke centrum. Ik bestel een Belgisch biertje en een potage du jour. De grote beker Maes-pils smaakt uitstekend, en even later krijg ik een vorstelijke kom met auberginesoep. Wat een genot na de doorstane ellende! Ik heb mijn stuurtas met de Jacobsschelp uiteraard meegenomen en op mijn tafeltje gezet (die laat je niet aan je fiets hangen), en de schelp wordt opgemerkt door een jongeman, die enkele tafeltjes verder ook zit te lunchen, en al een hele tijd naar mij zit te staren. De dienster komt naar mij toe, en deelt mij mede: le monsieur là vous offre la bière. Ik bedank hem hartelijk voor deze geste. Ik ga weer op pad, verder met mijn Ardense kruisweg. Om vijf uur vind ik het welletjes, want ik kom voorbij het dorpje Gedinne langs een bord met camping. Dat is mooi! Ik sla onmiddellijk af, en stop even verder op de Camping de la Croix-Scaille. Ik krijg vlakbij de ingang een plaatsje op een nog maagdelijk stuk gras, waar ik mijn tentje weer opsla. Lekker rustig, en ik neem het ervan. Dat mag ook wel na zo’n dag. Morgen moet ik nog zo’n kilometer of veertig naar Charleville-Mézières, waar ik eigenlijk vandaag had willen zijn. Maar: wat niet kan, kan niet. Dus ga ik mijn in Riemst gekochte kant-en-klare maaltijd opwarmen op de primus van Sietske. Dat lukt uitstekend, en het smaakt heerlijk. Ik zal voor de volgende dagen weer zorgen zo iets bij me te hebben. Na afloop ga ik snel afwassen in het toiletgebouw, en ga ik naar de receptie om me in te schrijven. Wanneer dat gebeurd is, zie ik in de naastgelegen kantine, dat er op een groot scherm een Champions- League-wedstrijd aan de gang is. Ik bestel weer een Maes, en blijf met vier plaatselijke Wallonen naar de tweede helft van de wedstrijd Rubin Kazan – Olympique de Lyon kijken. Leuk zo, het in diverse talen becommentariëren van de spelsituaties. De Wallonen vinden het best leuk, ook al verstaan ze me niet, maar de intonatie doet ook veel. Wanneer de wedstrijd afgelopen is, is het donker en dus bedtijd. Tot morgen.
Blackbox:
Dagen onderweg: 3
Rustdagen: 0
Regendagen: 1
Totaal afgelegde afstand: 186,5 km.
Dag 3: 24 augustus 2011.
Dashboard:
Van: Chevetogne
Naar: Gedinne
Afgelegde afstand: 39,7 km.
Cockpit Voice Recorder:
Vandaag is het 38 jaar geleden, dat middelste zoon Niek werd geboren, dus hier is een felicitatie wel op zijn plaats. Van harte proficiat, jongen, en nog heel veel jaren in goede gezondheid!
Ik verlaat de abdij, waar ik heerlijk heb geslapen, maar om half zes al wakker word door het klokgebeier van de Byzantijnen. Ik blijk mijn kamer te hebben naast de klokkentoren van de eglise byzantin! Ik ga vanochtend niet naar het ochtendgebed, maar slaap na afloop van het klokkengeweld lekker door; ik blijk dat nodig te hebben. . Het ontbijt is om half acht in een andere zaal dan gisteravond, en er mag nu ook gesproken worden. Ik ontbijt met twee andere Nederlandse gasten, die uit Noord-Holland komen, en langer hier zullen verblijven. Ik moet nog een stempel in mijn credencial hebben, en de gastenpater is elders bezig, en kan niet gauw worden opgespoord. Typisch een abdij: geen haast, het komt wel. Maar ik wil snel op pad, naar later blijkt volkomen overbodig.
Ik had vandaag tot Charleville-Mézières in Frankrijk willen komen, maar dat blijkt al snel onmogelijk. De Ardennen zijn zulke kwelgeesten, dat ik die route in twee dagen zal moeten doen. Ik zie daarna wel, hoe het verder gaat; desnoods bel ik Joep, dat ik een dag later bij hem aankom dan gepland.
Het is een ongelogen verschrikkelijke tocht, waarbij ik heel vaak stil moet gaan staan of de fiets met het aanhangertje de heuvel moet opduwen. De heuvels blijven maar komen, en op een geven moment stop ik ergens in een heel lange beklimming, vlakbij een huis, waar ik blijf uithijgen, echt doodmoe. Plotseling stopt er een camion achter mij, die allerlei paardenbenodigdheden begint uit te laden; het huis blijkt aan de achterkant paardenstallen te hebben, en hij brengt er zakken met krachtvoer en zo naar toe. Ik trek de stoute schoenen aan (heb ik ook bij me) en vraag hem of ik een eindje met hem kan meeliften. Mijn hartslagmeter heeft mij verteld, dat ik dat best kan vragen zonder mijn status als waarachtige pelgrim te verliezen. Ik wil uiteraard heel de camino fietsen, maar ik moet ook aan mijn hart-handicap denken. Monsieur vindt dit prima, maar het kan helaas niet zo heel ver zijn. Ik vind alles best, en mijn spullen worden in de vrijgekomen ruimte geladen (mooi, zo’n bedienbare laadklep) en de pelgrim stijgt in de cabine op de passagiersplaats. Monsieur zet mij na zo’n kilometer of acht boven op de heuvel weer af – dat was voor mij best een heel eind – en vandaar kan ik zelf weer verder, want het is weer even vlak.
Ik kom in Wellin, een aardig plaatsje, waar ik besluit om mijzelf te verwennen met een lunch op een terras in het plaatselijke centrum. Ik bestel een Belgisch biertje en een potage du jour. De grote beker Maes-pils smaakt uitstekend, en even later krijg ik een vorstelijke kom met auberginesoep. Wat een genot na de doorstane ellende! Ik heb mijn stuurtas met de Jacobsschelp uiteraard meegenomen en op mijn tafeltje gezet (die laat je niet aan je fiets hangen), en de schelp wordt opgemerkt door een jongeman, die enkele tafeltjes verder ook zit te lunchen, en al een hele tijd naar mij zit te staren. De dienster komt naar mij toe, en deelt mij mede: le monsieur là vous offre la bière. Ik bedank hem hartelijk voor deze geste. Ik ga weer op pad, verder met mijn Ardense kruisweg. Om vijf uur vind ik het welletjes, want ik kom voorbij het dorpje Gedinne langs een bord met camping. Dat is mooi! Ik sla onmiddellijk af, en stop even verder op de Camping de la Croix-Scaille. Ik krijg vlakbij de ingang een plaatsje op een nog maagdelijk stuk gras, waar ik mijn tentje weer opsla. Lekker rustig, en ik neem het ervan. Dat mag ook wel na zo’n dag. Morgen moet ik nog zo’n kilometer of veertig naar Charleville-Mézières, waar ik eigenlijk vandaag had willen zijn. Maar: wat niet kan, kan niet. Dus ga ik mijn in Riemst gekochte kant-en-klare maaltijd opwarmen op de primus van Sietske. Dat lukt uitstekend, en het smaakt heerlijk. Ik zal voor de volgende dagen weer zorgen zo iets bij me te hebben. Na afloop ga ik snel afwassen in het toiletgebouw, en ga ik naar de receptie om me in te schrijven. Wanneer dat gebeurd is, zie ik in de naastgelegen kantine, dat er op een groot scherm een Champions- League-wedstrijd aan de gang is. Ik bestel weer een Maes, en blijf met vier plaatselijke Wallonen naar de tweede helft van de wedstrijd Rubin Kazan – Olympique de Lyon kijken. Leuk zo, het in diverse talen becommentariëren van de spelsituaties. De Wallonen vinden het best leuk, ook al verstaan ze me niet, maar de intonatie doet ook veel. Wanneer de wedstrijd afgelopen is, is het donker en dus bedtijd. Tot morgen.
Blackbox:
Dagen onderweg: 3
Rustdagen: 0
Regendagen: 1
Totaal afgelegde afstand: 186,5 km.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
