Los Hermanos Wetzels 12

2013-12 : Een saaie dag: maandag 2 september.
Ik val maar meteen met de deur in huis: vandaag is het een saaie dag geweest. We zijn beiden vroeg op, de gasten zijn vroeg de deur uit, en wij kunnen dus meteen beginnen met ons werk, en we zijn dan ook – met een break om te ontbijten – vroeg klaar. Wat ga je dan doen? Het verslag nakijken op eventuele typefouten, en koffiedrinken bij Julita, Pablo en Monica. We houden vanaf het terras daar onze voordeur in de gaten om eventuele gasten meteen te ontvangen. We zien bij de school, die in het straatje recht tegenover El Peregrino ligt, flink wat auto’s staan, en we denken dat er een onderwijzersvergadering aan de gang is in verband met de start van het schooljaar. Een stuk of twee uur later zijn alle auto’s weer verdwenen.
Wanneer we even later op ons eigen albergueterras gasten gaan afwachten, zien we een Bibliobus op de parkeerplaats bij de Muni stoppen, en even later een tweede Bibliobus recht ertegenover. Ze hebben of de radio aan, of de cd-speler, in ieder geval is er muziek te horen tot wijd in de omtrek. Dat is kennelijk hier de manier om klanten te trekken. Er gaat een half uur lang geen kip de bussen binnen, en ze vertrekken dan ook weer onverrichterzake. De El Burgo Raneronezen hebben dus geen behoefte aan boeken uit de Provinciale Bibliotheek; er staat namelijk in grote letters “Junta de Leon” op de deur van de bus. We wachten op fietsers en wandelaars, en die komen er ook wel aan, maar ze lopen langs ons naar ofwel het terras van El Peregrino om daar wat te drinken, ofwel naar de Muni. Je hoort de wandelaars al in de verte aankomen, wanneer ze de bocht in de straat in het begin van El Burgo hebben gehad; hun wandelstokken (meestal nordic-walking-stokken, niet meer de oude houten pelgrimsstaf) hoor je klak klak klak klak op de weg of het trottoir, en dan weet je dat je weer even attent moet zijn. Maar helaas, het ziet er naar uit, dat we vandaag niemand in ons gastenboek zullen inschrijven. Er komt wel een Koreaans stel naar ons toe, en dat wil wel op de slaapzaal, maar knapt af op de keuken, want die twee willen perse zelf koken, en we hebben alleen een micro-ondas. Nou, Korea gaat weer verder. We zitten wel lekker in het zonnetje bij een temperatuur van 28˚, en bekijken alles wat er voorbij komt.
Er verschijnen om de bocht van de straat twee ruiters, die het grasveld aan de overkant op rijden. Ze hebben geen bagage bij zich, maar zijn kennelijk toch pelgrims. Ze stoppen recht tegenover ons, een van stijgt af en komt naar mij toe: waar zijn de sleutels van de stallen? Ze hadden van de Ayuntamiento (Gemeentebestuur) gehoord, dat de sleutels in de albergue te krijgen waren. Nou, dat moet dan waarschijnlijk de Municipal zijn, tenminste dat lijkt me logisch. Ze gaan naar de Muni toe, en even later zie ik de nieuwe hospitalera met hen naar een gebouwtje een heel eind verderop in het straatje (nog verder dan de school) lopen, en daar zijn kennelijk paardenstallen.
We wachten nog steeds op gasten, maar alles gaat onze neus voorbij. 2 Spaansen komen binnen, bekijken alle kamers, en gaan weer de deur uit.
Wat gebeurt er verder nog aan schokkends in El Burgo? We zien een ambulance met zwaailichten maar zonder sirene aankomen en stoppen voor de Muni. Er wordt niemand ingeladen, en na verloop van tijd vertrekt hij weer. Nog steeds geen gasten, en dus vervelen we ons, want je wilt toch wat omhanden hebben, maar er komt niemand.
Het is ons al eerder opgevallen, maar nu bekijken we het wat beter: op alle daken zie je hier nog tv-antennes; er is hier geen kabel-ontvangst. Ook de elektriciteit gaat via bovengrondse leidingen, en de telefoon idem dito. Gas is alleen in gasflessen te krijgen, en zo is het leven hier toch wel duidelijk anders dan in Nederland.
We nemen vandaag weer eens het pelgrimsmenu in El Peregrino. Na ons happy hour van zes uur met de traditionele cervezas gaan we om zeven uur naar de comedor (eetzaal), waar we de enige eters blijken te zijn. Ook in El Peregrino is het dus saai, en niet alleen bij ons in de albergue. Frans neemt macaroni als voorgerecht en de varkenslapjes, die ik de vorige keer nam, als hoofdgerecht. Ik neem vooraf artisjokken met ham, en calamares als hoofdgerecht. Als nagerecht nemen we beiden een stuk tarta. De wijn is de gebruikelijke tinto, die ze hier koud serveren.
Nou, verder is er niet veel te melden, het was een saaie dag, en dat is het heel de tijd gebleven. We hebben in ieder geval morgen wél gasten, want er staan 3 reserveringen op de kalender. We gaan naar boven, en sluiten de lege albergue af. Tot morgen.