16 ETAPPE 13: En dat waren dan de Montes de Oca.
Blijf op de hoogte en volg Wim
16 Juli 2015 | Spanje, Burgos
Dag 16: donderdag 16 juli 2015.
Van: Villafranca Montes de Oca.
Naar: Burgos.
Afstand: naar schatting (volgens de kaart van het routeboekje) 38 km.
Totaal: 630,74 km, waarvan 600,74 km per fiets.
Verslag: Vandaag ga ik nog verder omhoog naar de Puerto de la Pedraja op 1162 m, en daarna zal het een lange geleidelijke afdaling naar Burgos worden op 860 m. Ik vertrek op de normale tijd uit mijn privé-kamertje, ontbijt beneden in het keukentje, zadel mijn stalen ros op en begin om 8.30 aan de laatste etappe naar de mooie stad Burgos. Meteen na het dorpje uit te zijn gefietst, begint de lange beklimming van de Pedraja, en ik kom al na enkele bochten voor een probleem: ze zijn hier aan de weg aan het werken, waardoor er maar één rijstrook open is voor zowel stijgend als dalend verkeer. Op het moment dat de stijgers er door mogen, heb ik een aantal auto’s achter me staan, en die sukkelen allemaal achter mij aan naar boven. Niemand durft het aan om mij te passeren, hoewel ik uiterst rechts van de strook rijd. Oké, dat is dan hun keuze.
Om 9.30 kom ik op de top (1162 m), maar dat is maar schijn, want na een afdalinkje van enkele honderden meters moet ik weer opnieuw klimmen naar de “echte” top, en die blijkt 1150 m hoog te zijn; vreemd hoor. Tijdens het omhoog gaan heb ik flink gezweet, en nu koelt het lekker af bij het dalen. Wat is het leven toch mooi, wanneer je daalt! Ik blijf op dezelfde route als de vorige keer, dus langs de N 120 in plaats van de door Clemens Sweerman aanbevolen route, en dat houdt in dat ik langs een foeilelijke industriezone de stad in rijd. Om 12 uur ben ik in Burgos zelf, en dat is een fijne stad om binnen te komen: mooie wijken, alsmaar rechtdoor, en al vrij snel borden met ”centro ciudad” . Ik rijd linea recta naar de Catedral en de erachter gelegen albergue. Daar is het schrikken! Er staat een enorme wachtrij voor de albergue, die maar heel langzaam kleiner wordt. Hij blijkt net open te zijn gegaan, dus vandaar. Bovendien zit er maar 1 “oficial” aan de receptie, en zo duurt het drie kwartier voor ik binnen ben. Ik weet nog van de vorige keer, dat het een prachtig nieuw gebouw is van 6 verdiepingen. Vandaag kom ik op de 3e terecht in een couchette met drie Italiaansen, en die kunnen kwetteren! Douchen en wasje doen, maar dat hebben er al een heleboel vóór mij ook gedaan, dus het is dringen bij de waslijnen en droogrekjes. Dan lunchen, waarbij ik kennismaak met een Nederlandse fietser (makelaar in Middelburg), en siesta houden. Ik blijk echt diep in slaap te zijn geweest, wanneer ik wakker word. Nu de stad in, en de kathedraal bekijken, want dat is er de vorige keer niet van gekomen. Het is best wel een dure grap, maar voor peregrinos blijkt het halve prijs te zijn. Maar dan moet je wel je pelgrimspas kunnen laten zien, en daar loop ik nooit mee op zak. Dus terug naar de albergue, want we zijn toch zunige Hollanders, nietwaar? En dan met de credencial (en het fototoestel, want dat had ik ook niet bij mij) terug naar het ticketbureau en eindelijk de trappen op naar de grote poort. Wat is die kathedraal mooi! Je kijkt je ogen uit. Het schijnt de eerste in gotische stijl gebouwde kerk in Spanje te zijn geweest. Probleem: er is heel veel te zien, en ik kom iets meer dan een uur voor
sluitingstijd binnen. Zodoende heb ik te weinig tijd om alles met het nederlandstalige apparaat aan mijn oor te bekijken. Buiten bel ik vriend Frans op, die mij een sms-je had gestuurd, en daarna belt hij mij terug vanwege mijn lage beltegoed. Dat blijkt maar goed ook, want na afloop heb ik geen tegoed meer. Het kost immers ook geld om gebeld te worden, en dat is nu op. Oké, straks oplossen, want ik moet wel bereikbaar blijven.
Ik heb met de man uit Middelburg afgesproken om rond zeven uur de stad in te gaan voor een menu peregrino, en we vinden in de oude binnenstad een terras op een pleintje, waar we neerstrijken. Het eten is lekker, maar de wijn is zo afschuwelijk zuur, dat we van ellende maar een fles water bestellen. Dat is me nog nooit overkomen, dat ik de wijn niet lust! Na het eten kuieren we de stad in, en dan blijkt er heel de week een folkloristisch feest te zijn, maar dan in de middaguren. Dat heb ik dus mooi gemist. Jammer, maar er begint zich in mijn hoofd een plan te vormen, waardoor dat misschien toch nog goed komt. Ik moet immers mijn telefoontegoed weer zien op te waarderen. In Nederland ga je dan naar de supermarkt, en daar koop je een opwaardeerkaart, en dan is alles in orde. Maar de Spaanse supermercado’s hebben geen Nederlandse opwaardeerkaarten. Dus heb ik voor mijn vertrek in Sittard nagevraagd hoe in zo’n geval te handelen, en dan kun je online opwaarderen. Online, dat betekent wifi-bereik zoeken, en Oficina’s de Tourismo hebben overal gratis wifi, dus dat moet hier ook zo zijn. Maar die gaan pas in de loop van de ochtend open, dus moet ik tot zolang wachten met vertrekken, …of… ik moet een verlofdag opnemen en in Burgos blijven. Maar in een albergue mag je maar één dag blijven, en dan moet je er uit. De vorige keer heb ik dat ook gevraagd, en toen kreeg ik nul op het rekest. Maar als je ziek zou zijn…. Ik besluit morgen diarree te hebben, te blijven, op mijn gemak naar het Oficina de Tourismo te gaan om mijn telefonische bereikbaarheid te garanderen, en Burgos te gaan bekijken. Sietske heeft niet voor niets mij op het hart gedrukt veel te gaan bekijken wat ik de vorige keer niet heb gezien. Dat ga ik dus doen. En met die gedachte ga ik naar bed. Buenas noches!
Pelgrim Wim.
Van: Villafranca Montes de Oca.
Naar: Burgos.
Afstand: naar schatting (volgens de kaart van het routeboekje) 38 km.
Totaal: 630,74 km, waarvan 600,74 km per fiets.
Verslag: Vandaag ga ik nog verder omhoog naar de Puerto de la Pedraja op 1162 m, en daarna zal het een lange geleidelijke afdaling naar Burgos worden op 860 m. Ik vertrek op de normale tijd uit mijn privé-kamertje, ontbijt beneden in het keukentje, zadel mijn stalen ros op en begin om 8.30 aan de laatste etappe naar de mooie stad Burgos. Meteen na het dorpje uit te zijn gefietst, begint de lange beklimming van de Pedraja, en ik kom al na enkele bochten voor een probleem: ze zijn hier aan de weg aan het werken, waardoor er maar één rijstrook open is voor zowel stijgend als dalend verkeer. Op het moment dat de stijgers er door mogen, heb ik een aantal auto’s achter me staan, en die sukkelen allemaal achter mij aan naar boven. Niemand durft het aan om mij te passeren, hoewel ik uiterst rechts van de strook rijd. Oké, dat is dan hun keuze.
Om 9.30 kom ik op de top (1162 m), maar dat is maar schijn, want na een afdalinkje van enkele honderden meters moet ik weer opnieuw klimmen naar de “echte” top, en die blijkt 1150 m hoog te zijn; vreemd hoor. Tijdens het omhoog gaan heb ik flink gezweet, en nu koelt het lekker af bij het dalen. Wat is het leven toch mooi, wanneer je daalt! Ik blijf op dezelfde route als de vorige keer, dus langs de N 120 in plaats van de door Clemens Sweerman aanbevolen route, en dat houdt in dat ik langs een foeilelijke industriezone de stad in rijd. Om 12 uur ben ik in Burgos zelf, en dat is een fijne stad om binnen te komen: mooie wijken, alsmaar rechtdoor, en al vrij snel borden met ”centro ciudad” . Ik rijd linea recta naar de Catedral en de erachter gelegen albergue. Daar is het schrikken! Er staat een enorme wachtrij voor de albergue, die maar heel langzaam kleiner wordt. Hij blijkt net open te zijn gegaan, dus vandaar. Bovendien zit er maar 1 “oficial” aan de receptie, en zo duurt het drie kwartier voor ik binnen ben. Ik weet nog van de vorige keer, dat het een prachtig nieuw gebouw is van 6 verdiepingen. Vandaag kom ik op de 3e terecht in een couchette met drie Italiaansen, en die kunnen kwetteren! Douchen en wasje doen, maar dat hebben er al een heleboel vóór mij ook gedaan, dus het is dringen bij de waslijnen en droogrekjes. Dan lunchen, waarbij ik kennismaak met een Nederlandse fietser (makelaar in Middelburg), en siesta houden. Ik blijk echt diep in slaap te zijn geweest, wanneer ik wakker word. Nu de stad in, en de kathedraal bekijken, want dat is er de vorige keer niet van gekomen. Het is best wel een dure grap, maar voor peregrinos blijkt het halve prijs te zijn. Maar dan moet je wel je pelgrimspas kunnen laten zien, en daar loop ik nooit mee op zak. Dus terug naar de albergue, want we zijn toch zunige Hollanders, nietwaar? En dan met de credencial (en het fototoestel, want dat had ik ook niet bij mij) terug naar het ticketbureau en eindelijk de trappen op naar de grote poort. Wat is die kathedraal mooi! Je kijkt je ogen uit. Het schijnt de eerste in gotische stijl gebouwde kerk in Spanje te zijn geweest. Probleem: er is heel veel te zien, en ik kom iets meer dan een uur voor
sluitingstijd binnen. Zodoende heb ik te weinig tijd om alles met het nederlandstalige apparaat aan mijn oor te bekijken. Buiten bel ik vriend Frans op, die mij een sms-je had gestuurd, en daarna belt hij mij terug vanwege mijn lage beltegoed. Dat blijkt maar goed ook, want na afloop heb ik geen tegoed meer. Het kost immers ook geld om gebeld te worden, en dat is nu op. Oké, straks oplossen, want ik moet wel bereikbaar blijven.
Ik heb met de man uit Middelburg afgesproken om rond zeven uur de stad in te gaan voor een menu peregrino, en we vinden in de oude binnenstad een terras op een pleintje, waar we neerstrijken. Het eten is lekker, maar de wijn is zo afschuwelijk zuur, dat we van ellende maar een fles water bestellen. Dat is me nog nooit overkomen, dat ik de wijn niet lust! Na het eten kuieren we de stad in, en dan blijkt er heel de week een folkloristisch feest te zijn, maar dan in de middaguren. Dat heb ik dus mooi gemist. Jammer, maar er begint zich in mijn hoofd een plan te vormen, waardoor dat misschien toch nog goed komt. Ik moet immers mijn telefoontegoed weer zien op te waarderen. In Nederland ga je dan naar de supermarkt, en daar koop je een opwaardeerkaart, en dan is alles in orde. Maar de Spaanse supermercado’s hebben geen Nederlandse opwaardeerkaarten. Dus heb ik voor mijn vertrek in Sittard nagevraagd hoe in zo’n geval te handelen, en dan kun je online opwaarderen. Online, dat betekent wifi-bereik zoeken, en Oficina’s de Tourismo hebben overal gratis wifi, dus dat moet hier ook zo zijn. Maar die gaan pas in de loop van de ochtend open, dus moet ik tot zolang wachten met vertrekken, …of… ik moet een verlofdag opnemen en in Burgos blijven. Maar in een albergue mag je maar één dag blijven, en dan moet je er uit. De vorige keer heb ik dat ook gevraagd, en toen kreeg ik nul op het rekest. Maar als je ziek zou zijn…. Ik besluit morgen diarree te hebben, te blijven, op mijn gemak naar het Oficina de Tourismo te gaan om mijn telefonische bereikbaarheid te garanderen, en Burgos te gaan bekijken. Sietske heeft niet voor niets mij op het hart gedrukt veel te gaan bekijken wat ik de vorige keer niet heb gezien. Dat ga ik dus doen. En met die gedachte ga ik naar bed. Buenas noches!
Pelgrim Wim.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
