21 ETAPPE 17: Het einde van de meseta.
Blijf op de hoogte en volg Wim
21 Juli 2015 | Spanje, León
Dag 21: dinsdag 21 juli 2015.
Van: El Burgo Ranero.
Naar: Leon.
Afstand: waarschijnlijk (volgens het routeboekje) 46,5 km.
Totaal: 828,24 km, waarvan 798,24 km per fiets.
Verslag: Dag 21 houdt in, dat ik nu 3 weken weg van thuis ben, en ik verwacht over pakweg 1 week in Santiago aan te komen. Vandaag zal mijn laatste meseta-etappe worden, en morgen wachten dan weer de beklimmingen, want dan ga ik de Montes de Leon in. Ik ben wat later dan anders, omdat ik geen medeslapers heb, die mij op tijd wakker maken, maar om 8 uur (toch een mooie tijd, niet?) vertrek ik. Eerst neem ik nog een laatste (eigenlijk de eerste van vandaag) cafe con lecche bij El Peregrino, waarbij ik geattendeerd word op het nieuws in het Spaanse TV-journaal: er woedt een felle brand in de buurt van Leon, in een of ander industriegebied. Ik moet naar Leon, en Julita weet dat, en daarom word ik gewaarschuwd. Je kunt trouwens hier al aan de horizon een zwarte rookpluim zien. Bij mijn vertrek neem ik nog een foto vanaf de overkant. Wanneer ik ze heb genomen, zie ik nog dat Julita boven uit het raam staat te zwaaien. Terugzwaaien en weg. Het begint al vroeg warm te worden, en ik ben dan ook meteen aan het transpireren. Onderweg gebeurt niet veel. Ik passeer veel wandelpelgrims op de route van vandaag, want het wandelpad gaat nagenoeg helemaal gelijk op met de asfaltroute voor de fietsers. Het enige vermeldenswaardige is, dat ik nu ook het kadaver van een grijs muisje op de weg zie liggen.
Om half twaalf rijd ik Leon binnen, en vraag ik bij het Oficina de Tourismo naar een albergue. Ze adviseren me deze keer een andere dan de vorige keer, namelijk een gebouw , waar door het jaar heen studenten van de universiteit logeren, en dat nu in het hoogseizoen pelgrimsherberg is. Eerst drink ik op het terras naast het Oficina een colaatje (una colita), en eet ik als lunch een tortilla con patatas, en dan fiets ik naar de albergue, die vlakbij de kathedraal ligt. Er zijn 3- en 4-persoonskamers, en wanneer ik de deur van de mij toegewezen kamer opendoe, is de eerste bewoner er al: een meisje uit Madrid, dat een Spaanse vader en een Nederlandse moeder heeft. Ze spreekt perfect Nederlands. Nou, jullie kennen het ritueel wel: douchen, was doen en buiten aan een lijn ophangen. Lunch heb ik al gehad. Dan maar even de stad in. Ik haal een stempel links naast de kathedraal en laat een kathedraalbezoek achterwege. Ik ben er laatst met Frans nog geweest, en bovendien moet ik nu entree betalen. Ik kan me dat van die keer met Frans niet herinneren, en heb de indruk dat we toen zo naar binnen konden. Enfin, dan maar vragen naar een supermercado, maar dan moet ik kennelijk niet in deze touristenwijk zijn. Het loopt intussen al tegen tweeën, dus ik staak mijn pogingen, en ga naar de wijk achter de kathedraal, en jawel, daar ligt een supermercado in een typische woonwijk. Gelukkig, nu heb ik weer tomaten en frisdrank, en zure snoepjes voor als je een droge mond krijgt. Terug in de albergue ga ik met mijn kant-en-klare maaltijd in de tuin zitten, en het past wel bij elkaar: ik eet ternera (rundvlees) a la jardinera (met tuingroenten). Een flannetje na completeert het diner.
En in die tuin krijg ik gezelschap van twee vogeltjes, in de grootte van huismussen, maar dan felzwart met felgeel, dus een soort Vitesse –mussen of –vinken. Grappig, even later komt er vogeltje met groen en gele kleuren, dus dat is dan een Fortuna-mus.
Ik heb jullie al een tijd niets meer geschreven over de temperaturen hier, maar dat komt denk ik door de gewenning. Het is om half zeven in de avond nog steeds 32°, maar daar kijk ik niet meer van op. Het is goed uit te houden, vooral omdat ik iedere dag om 12 uur of vlak daarna stop met fietsen, en dat is lijkt mij de beste manier om deze hete camino door te komen. Ik groet jullie, ik ga nog even een stadswandelingetje maken en dan slapen. Morgen zelfde tijd, zelfde golflengte.
Pelgrim Wim.
Van: El Burgo Ranero.
Naar: Leon.
Afstand: waarschijnlijk (volgens het routeboekje) 46,5 km.
Totaal: 828,24 km, waarvan 798,24 km per fiets.
Verslag: Dag 21 houdt in, dat ik nu 3 weken weg van thuis ben, en ik verwacht over pakweg 1 week in Santiago aan te komen. Vandaag zal mijn laatste meseta-etappe worden, en morgen wachten dan weer de beklimmingen, want dan ga ik de Montes de Leon in. Ik ben wat later dan anders, omdat ik geen medeslapers heb, die mij op tijd wakker maken, maar om 8 uur (toch een mooie tijd, niet?) vertrek ik. Eerst neem ik nog een laatste (eigenlijk de eerste van vandaag) cafe con lecche bij El Peregrino, waarbij ik geattendeerd word op het nieuws in het Spaanse TV-journaal: er woedt een felle brand in de buurt van Leon, in een of ander industriegebied. Ik moet naar Leon, en Julita weet dat, en daarom word ik gewaarschuwd. Je kunt trouwens hier al aan de horizon een zwarte rookpluim zien. Bij mijn vertrek neem ik nog een foto vanaf de overkant. Wanneer ik ze heb genomen, zie ik nog dat Julita boven uit het raam staat te zwaaien. Terugzwaaien en weg. Het begint al vroeg warm te worden, en ik ben dan ook meteen aan het transpireren. Onderweg gebeurt niet veel. Ik passeer veel wandelpelgrims op de route van vandaag, want het wandelpad gaat nagenoeg helemaal gelijk op met de asfaltroute voor de fietsers. Het enige vermeldenswaardige is, dat ik nu ook het kadaver van een grijs muisje op de weg zie liggen.
Om half twaalf rijd ik Leon binnen, en vraag ik bij het Oficina de Tourismo naar een albergue. Ze adviseren me deze keer een andere dan de vorige keer, namelijk een gebouw , waar door het jaar heen studenten van de universiteit logeren, en dat nu in het hoogseizoen pelgrimsherberg is. Eerst drink ik op het terras naast het Oficina een colaatje (una colita), en eet ik als lunch een tortilla con patatas, en dan fiets ik naar de albergue, die vlakbij de kathedraal ligt. Er zijn 3- en 4-persoonskamers, en wanneer ik de deur van de mij toegewezen kamer opendoe, is de eerste bewoner er al: een meisje uit Madrid, dat een Spaanse vader en een Nederlandse moeder heeft. Ze spreekt perfect Nederlands. Nou, jullie kennen het ritueel wel: douchen, was doen en buiten aan een lijn ophangen. Lunch heb ik al gehad. Dan maar even de stad in. Ik haal een stempel links naast de kathedraal en laat een kathedraalbezoek achterwege. Ik ben er laatst met Frans nog geweest, en bovendien moet ik nu entree betalen. Ik kan me dat van die keer met Frans niet herinneren, en heb de indruk dat we toen zo naar binnen konden. Enfin, dan maar vragen naar een supermercado, maar dan moet ik kennelijk niet in deze touristenwijk zijn. Het loopt intussen al tegen tweeën, dus ik staak mijn pogingen, en ga naar de wijk achter de kathedraal, en jawel, daar ligt een supermercado in een typische woonwijk. Gelukkig, nu heb ik weer tomaten en frisdrank, en zure snoepjes voor als je een droge mond krijgt. Terug in de albergue ga ik met mijn kant-en-klare maaltijd in de tuin zitten, en het past wel bij elkaar: ik eet ternera (rundvlees) a la jardinera (met tuingroenten). Een flannetje na completeert het diner.
En in die tuin krijg ik gezelschap van twee vogeltjes, in de grootte van huismussen, maar dan felzwart met felgeel, dus een soort Vitesse –mussen of –vinken. Grappig, even later komt er vogeltje met groen en gele kleuren, dus dat is dan een Fortuna-mus.
Ik heb jullie al een tijd niets meer geschreven over de temperaturen hier, maar dat komt denk ik door de gewenning. Het is om half zeven in de avond nog steeds 32°, maar daar kijk ik niet meer van op. Het is goed uit te houden, vooral omdat ik iedere dag om 12 uur of vlak daarna stop met fietsen, en dat is lijkt mij de beste manier om deze hete camino door te komen. Ik groet jullie, ik ga nog even een stadswandelingetje maken en dan slapen. Morgen zelfde tijd, zelfde golflengte.
Pelgrim Wim.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
