07 Etappe 6

07 ETAPPE 6: Wat is het moeilijk om naar je lijf te luisteren.
Dag 7: maandag 9 juli 2018.
Van: Bayonne.
Naar: Irun
Afstand: doet er niet meer toe.
Totaal: 329,21 km tot en met gisteren.
Verslag: Jullie merken wel aan de titel dat er iets aan de hand is. Ja, jammer genoeg, wel. Wat dan? Gisteren heb ik mij uit de naad gefietst om de Refuge te vinden, die mij bij de Kathedraal was doorgegeven door dat oude mannetje. Ik heb daardoor heel wat kilometers extra moeten maken, die eigenlijk onnodig waren. Je zou kunnen zeggen, dat ik naar Bayonne heb gefietst, en ’s middags een uitstapje naar het strand heb gemaakt. Op zich is daarmee niets aan de hand. Maar vannacht is mijn rug gaan opspelen, en daar ben ik uiterst voorzichtig mee. Wanneer je rug je iets zegt, namelijk: het is beter om niet door te gaan, dan protesteren je hart en je hoofd: Zijn we daarvoor op pad gegaan? En dan wordt het moeilijk voor de baas van die drie.
Vanochtend ben ik uit Bayonne vertrokken, na eerst nog in de kathedraal een stempel te hebben gehaald. Daarna langs dezelfde weg, waarover ik gisterenavond naar Bayonne terugreed, nu terug naar Anglet, en vandaar naar Biarritz. Maar bij Biarritz begonnen de problemen. Biarritz ligt echt op zeeniveau, en je komt kennelijk van een hoogte, dus lekker afdalen. Maar onmiddellijk daarna moet je weer dezelfde hoogte omhoog, en steil ook, dus dat wordt dan uiteindelijk de fiets omhoog duwen. En dat vond mijn rug niet leuk.
Wanneer je dan bedenkt, dat deze Camino del Norte behoorlijk geaccidenteerd is, dan voel je aankomen, dat dat een heel zware belasting gaat worden voor je rug; en die rug heeft op 23 april een behoorlijke knauw te verduren gekregen. Dus: wat mijn hart en hoofd ook zeggen: het is beter om nu een onprettige beslissing te nemen dan om door te gaan met alle waarschijnlijk nog meer onprettige gevolgen.
Ik heb net Transportbedrijf Soetens gebeld. Dat is de firma die wekelijks naar Santiago rijdt om daar fietsen op te halen. Ze vertrekken vandaag uit Santiago, en zijn morgenvroeg hier in de buurt. Ik wacht hen op, en geef dan fiets en bagage met hen mee naar Nederland. Personen mogen niet mee. Vervolgens kan ik overmorgen vroeg de trein naar Santiago nemen, die ‘s avonds om een uur of acht daar aankomt, en dan zie ik daar wel wanneer er een vliegtuig naar Schiphol gaat.
Liever had ik jullie verslag gedaan van dingen die ik onderweg had meegemaakt, met een vervolgzin: tot morgen, maar dat komt er niet van. Op de Camino is het gezegde: het komt zoals het komt, en zo zie je maar wat er vandaag van gekomen is. Neem me niet kwalijk, dat het zo loopt, maar zo is de Camino nu eenmaal.
Hopelijk zie ik jullie binnenkort in Nederland.
Hasta la vista.

Pelgrim Wim.