29 RUSTDAG 3: De laatste volle dag in Santiago.
Blijf op de hoogte en volg Wim
29 Juli 2015 | Spanje, Santiago de Compostella
Dag 29: Woensdag 29 juli 2015.
Plaats: Santiago.
Verslag:
Ik gebruik mijn ontbijt weer op het pleintje vlak bij de albergue, en ga dan weer de stad in, naar de Kathedraal en de Praza ervóór. Achterin de Kathedraal staan reuzenbeelden opgesteld, die waarschijnlijk een paar dagen ervoor dienst hebben gedaan op de nationale feestdag. Die zullen waarschijnlijk in een optocht hebben meegelopen, zoals dat in het begin van mijn camino ook het geval was in Pamplona tijdens de Firmines, de St. Firmin-feesten met de dagelijkse stierenren. Toen werd er daar in de loop van iedere dag een optocht gehouden met Gigantes als deze.
Wanneer ik op de Praza sta, hoor ik op een bepaald moment hoefgetrappel vanuit de onderdoorgang links van de Kathedraal, en daar komen twee ruiters het plein op, gepakt en gezakt, die nu ook hun camino beëindigen. Die moeten natuurlijk op de foto bij een heleboel andere pelgrims, en ook ik maak een foto van hen. Even later klinkt er vanuit die onderdoorgang een hoop geroep en gezang, en dan komt er een lange sliert jongelui met allen hetzelfde T-shirt het plein op, maakt een ereronde en gaat dan in een kring staan met de armen over elkaars schouders. Ze blijven zingen en dansen uit blijdschap dat de camino tot een goed einde is gebracht, en hun blijdschap-gevoel slaat over op mij, en wel zodanig dat me de tranen in de ogen springen! Ik kan me zo goed die blijdschap indenken; hun gevoel wordt nu ineens mijn gevoel, en ik voel mij een met hen.
Ik ga weer koffie drinken in de Huiskamer, waar ze mij inmiddels al kennen: koffie voor Wim! En om 11 uur betrek ik mijn plek bij de Parador, bij de poort waar in oude tijden de karren van de leveranciers voor het ziekenhuis binnenreden, en waar ook de karren met lijken naar buiten reden! Dat alles staat te lezen op een plaquette bij de poort. Ik ben vandaag de eerste, en vlak na mij komen nu ook Bart en Annemie aan. Om 12 uur zijn er minder dan 10 pelgrims, en mogen we zo naar binnen zonder het bekende ritueel van controle. De maaltijd is vandaag wat simpel; het valt ons eigenlijk wat tegen van zo’n deftig sterrenhotel! Hoor eens wat wij verwend zijn! Bart en Annemie hebben ook voor morgenmiddag hun terugvlucht geboekt, maar net wat later dan ik; zij moeten natuurlijk naar Zaventem. Maar we zullen elkaar vast morgenmiddag nog wel op de luchthaven hier in Santiago ontmoeten.
Na het middageten ga ik mijn fiets en bagage ophalen bij de albergue, en afleveren bij Hotel Mexico. Gisteren stonden er (met die van Bart en Annemie) maar 4 fietsen in de kelder, en wanneer ik er nu aankom zijn het er al meer dan 15; De echtgenoot van Wiktoria is druk bezig om ze allemaal transportklaar te maken (stuur omdraaien, en trappers eraf en met een plastic tiewrap aan de bagagedrager bevestigen). Zo dat is ook weer gedaan, en nu kan ik gewoon gaan freewheelen en op mijn vlucht morgenmiddag wachten. Ik loop weer de stad in, en slenter door alle straatjes en steegjes. Ook loop ik weer de Kathedraal in; er is altijd en overal wat te zien. Het avondeten gebruik ik vlak bij de albergue in een restaurantje aan de Praza de Cervantes, dat in de Huiskamer aanbevolen werd, en dat bevalt uitstekend. Om 10 uur in de avond ga ik voor het laatst luisteren naar de Tuna van de rechtenfaculteit. Ik maak wat foto’s en ook probeer ik geluidsopnamen te
maken. Vor de zekerheid koop ik een van de cd’s die ze te koop aanbieden. Het is verslavende muziek: allemaal studentenliederen en traditionele liedjes vanuit heel Spanje. Tijdens dat concert begint het plotseling echt te regenen, en dat is dan de eerste echte regenbui van mijn camino. In Burgos heb ik enkele druppels gevoeld, maar dat was maar een halve minuut, maar nu valt er een serieuze bui. Wanneer ik om half twaalf naar de albergue loop, miezert het nog een beetje, en dat is niet de moeite waard. Mijn laatste avond in Spanje!
Welterusten.
Pelgrim Wim.
Plaats: Santiago.
Verslag:
Ik gebruik mijn ontbijt weer op het pleintje vlak bij de albergue, en ga dan weer de stad in, naar de Kathedraal en de Praza ervóór. Achterin de Kathedraal staan reuzenbeelden opgesteld, die waarschijnlijk een paar dagen ervoor dienst hebben gedaan op de nationale feestdag. Die zullen waarschijnlijk in een optocht hebben meegelopen, zoals dat in het begin van mijn camino ook het geval was in Pamplona tijdens de Firmines, de St. Firmin-feesten met de dagelijkse stierenren. Toen werd er daar in de loop van iedere dag een optocht gehouden met Gigantes als deze.
Wanneer ik op de Praza sta, hoor ik op een bepaald moment hoefgetrappel vanuit de onderdoorgang links van de Kathedraal, en daar komen twee ruiters het plein op, gepakt en gezakt, die nu ook hun camino beëindigen. Die moeten natuurlijk op de foto bij een heleboel andere pelgrims, en ook ik maak een foto van hen. Even later klinkt er vanuit die onderdoorgang een hoop geroep en gezang, en dan komt er een lange sliert jongelui met allen hetzelfde T-shirt het plein op, maakt een ereronde en gaat dan in een kring staan met de armen over elkaars schouders. Ze blijven zingen en dansen uit blijdschap dat de camino tot een goed einde is gebracht, en hun blijdschap-gevoel slaat over op mij, en wel zodanig dat me de tranen in de ogen springen! Ik kan me zo goed die blijdschap indenken; hun gevoel wordt nu ineens mijn gevoel, en ik voel mij een met hen.
Ik ga weer koffie drinken in de Huiskamer, waar ze mij inmiddels al kennen: koffie voor Wim! En om 11 uur betrek ik mijn plek bij de Parador, bij de poort waar in oude tijden de karren van de leveranciers voor het ziekenhuis binnenreden, en waar ook de karren met lijken naar buiten reden! Dat alles staat te lezen op een plaquette bij de poort. Ik ben vandaag de eerste, en vlak na mij komen nu ook Bart en Annemie aan. Om 12 uur zijn er minder dan 10 pelgrims, en mogen we zo naar binnen zonder het bekende ritueel van controle. De maaltijd is vandaag wat simpel; het valt ons eigenlijk wat tegen van zo’n deftig sterrenhotel! Hoor eens wat wij verwend zijn! Bart en Annemie hebben ook voor morgenmiddag hun terugvlucht geboekt, maar net wat later dan ik; zij moeten natuurlijk naar Zaventem. Maar we zullen elkaar vast morgenmiddag nog wel op de luchthaven hier in Santiago ontmoeten.
Na het middageten ga ik mijn fiets en bagage ophalen bij de albergue, en afleveren bij Hotel Mexico. Gisteren stonden er (met die van Bart en Annemie) maar 4 fietsen in de kelder, en wanneer ik er nu aankom zijn het er al meer dan 15; De echtgenoot van Wiktoria is druk bezig om ze allemaal transportklaar te maken (stuur omdraaien, en trappers eraf en met een plastic tiewrap aan de bagagedrager bevestigen). Zo dat is ook weer gedaan, en nu kan ik gewoon gaan freewheelen en op mijn vlucht morgenmiddag wachten. Ik loop weer de stad in, en slenter door alle straatjes en steegjes. Ook loop ik weer de Kathedraal in; er is altijd en overal wat te zien. Het avondeten gebruik ik vlak bij de albergue in een restaurantje aan de Praza de Cervantes, dat in de Huiskamer aanbevolen werd, en dat bevalt uitstekend. Om 10 uur in de avond ga ik voor het laatst luisteren naar de Tuna van de rechtenfaculteit. Ik maak wat foto’s en ook probeer ik geluidsopnamen te
maken. Vor de zekerheid koop ik een van de cd’s die ze te koop aanbieden. Het is verslavende muziek: allemaal studentenliederen en traditionele liedjes vanuit heel Spanje. Tijdens dat concert begint het plotseling echt te regenen, en dat is dan de eerste echte regenbui van mijn camino. In Burgos heb ik enkele druppels gevoeld, maar dat was maar een halve minuut, maar nu valt er een serieuze bui. Wanneer ik om half twaalf naar de albergue loop, miezert het nog een beetje, en dat is niet de moeite waard. Mijn laatste avond in Spanje!
Welterusten.
Pelgrim Wim.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
