27 ETAPPE 23: De finish .
Blijf op de hoogte en volg Wim
27 Juli 2015 | Spanje, Santiago de Compostella
Dag 27: Maandag 27 juli 2015.
Van: Monte do Gozo.
Naar: Santiago.
Afstand: waarschijnlijk (volgens het routeboekje) 5 km.
Totaal: 1.169,74 km, waarvan 972,74 km per fiets, en hier blijft het bij.
Verslag:
Vandaag ga ik in Santiago aankomen! Ik heb goed geslapen, ik ga een klein ontbijtje met een soort crackers nuttigen in de keuken en mijn buik rommelt niet meer, en daarna voor de laatste maal mijn bagage inpakken. Ik ben blij met mijn besluit van gisteren om me rechtstreeks naar Monte do Gozo te laten brengen. Ik geloof niet dat ik een normale etappe zou hebben aangekund in mijn huidige conditie, al is die al een stuk verbeterd ten opzichte van gisteren; die van gisteren was trouwens ook alweer beter dan die van de dag ervoor, toen ik van de Cebreiro in de mist moest afdalen naar het dal. Nee, het was een verstandig besluit, ook al zit het me ergens niet lekker, dat ik niet heel de route heb gefietst, maar dat had ik toch al niet met de 2 busreizen naar de toppen van de Ibañeta en de Cebreiro.
Ik hoef nu nog maar een steenworp te fietsen naar Santiago. Ik kan een kort stukje afdalen (Monte do Gozo ligt op een heuvel, vanwaar in vroeger tijden de pelgrims voor het eerst Santiago konden zien liggen, en zich daarover verheugden: Monte do Gozo betekent in het Galicisch: Berg van de Vreugde). Na de afdaling kom ik al snel het bord tegen, dat het begin van de bebouwde kom van Santiago aangeeft, en dan is het nog even goed opletten, want er is druk verkeer in de buitenwijken van Santiago, en er is geen fietspad. Ik heb de vorige keer een goede slaapplek gevonden in een albergue in het centrum van Santiago, en die vind ik nu ook weer: “O Fogar de Teodomiro”, Algalia de Arriba 3. Vandaaruit is het maar 5 minuten lopen naar de Kathedraal. Ik kan mijn fiets en mijn bagage alvast stallen, en kan dan na 12 uur naar mijn dormitorio. Zonder zorgen wandel ik naar beneden, naar de Kathedraal, en naar het Pelgrimskantoor waar ik mijn compostellana ga afhalen, dat is de oorkonde die het bewijs vormt van de aankomst van een pelgrim in Santiago. Dat is dan mijn tweede, en ik kan nu ook nog een andere oorkonde als bijlage krijgen, die vermeldt waar en wanneer ik mijn Camino ben begonnen, en hoeveel kilometer ik op die camino heb afgelegd. Omdat ik ook van mijn eerste Camino de compostellana heb meegenomen (toen bestond die bijlage nog niet), kan ik nu ook voor die eerste Camino de bijlage laten opstellen. Zo ga ik de deur uit met 2 compostellanas en 2 fonkelnieuwe bijlages.
Wanneer je het bureau van het Pelgrimskantoor uitloopt, zie je er vlak naast de Huiskamer van de Lage Landen liggen, een (open) ruimte van het Nederlands Genootschap van St. Jacob, waar een hospitalera en een hospitalero je ontvangen, waar je een kop koffie krijgt en waar je desgewenst ook informatie kunt krijgen. Ik loop daar natuurlijk naar binnen en word daar hartelijk en gastvrij ontvangen met de boodschap dat ik de pelgrim nummer 1498 van dit jaar ben die de Huiskamer
bezoekt. Ze hebben op voorhand alvast taart (Tarta de Santiago) klaargezet, en even later komt er een Belgisch echtpaar binnen, waarvan de vrouw de eer krijgt nummer 1500 te zijn. Ze gaat met de hospitalera en de taart op de foto. Heel leuk! Van de hospitalero krijg ik informatie over de reisbureaus in Santiago, want ik moet nu natuurlijk mijn terugreis gaan regelen. Ik ga maar meteen op zoek, en vind gemakkelijk het reisbureau (Viloria aan de Rúa da Senra, vlakbij de Praza de Galicia). Ik kan voor nagenoeg dezelfde prijs (rechtstreeks van Santiago naar Schiphol, en dat kon de vorige keer nog niet) kiezen tussen vanavond -nee dus-, overmorgen of de dag erna. Ik kies voor de laatste optie, zodat ik nog wat heb aan de dagen in Santiago. Ik ben te laat voor de gratis middagmaaltijd in de superdeluxe Parador (5-sterrenhotel) naast de Kathedraal, maar dat probeer ik dan morgen wel. Je moet namelijk weten, dat voorheen in die Parador een pelgrimsziekenhuis was gevestigd, dat vervolgens in verval en onbruik raakte. Toen er in de jaren 50 van de vorige eeuw een hotel in werd gevestigd heeft de verkoper (een of andere Katholieke Instantie) de koper de plicht opgelegd om iedere dag 10 pelgrims een gratis maaltijd te verschaffen, en dat gebruik bestaat nu nog. Bij het ontbijt, het middagmaal en het avondmaal worden de 10 bij een bepaalde poort eerstaangekomen pelgrims meegenomen naar de hotelkeuken, die hen de maaltijd voor de hotelgasten (met wijn) voorschotelt. Vorige keer heb ik daar twee keer gebruik van gemaakt, en dat is meer dan uitstekend bevallen!
Het middageten verzorg ik zelf (brood, kaas en jam), en dat blijft goed binnen. In de loop van de middag ga ik siesta houden op mijn dormitorio, en ik ga Santiago wederom verkennen; ik weet nog wel veel te vinden van de vorige keer, maar ik wil alles weer opnieuw zien. In een van de rúa’s zie ik een man op een soort waldhoorn spelen. Het blijkt een Australiër te zijn, en het instrument een didgeridoo. Dat gaat natuurlijk op de foto. En het voor het avondeten (ik ga het proberen, en dat lukt!) strijk ik neer op het terras van een restaurant in de Rúa do Franco: een licht menu met heerlijk lamsvlees!
Van de vorige keer weet ik nog, dat er toen iedere avond om 22 uur een van de Tuna’s (universiteitsorkestjes) optradt onder de arcaden van het Casa do Concello (overheidsgebouw precies tegenover de Kathedraal). Dat is nog steeds niet veranderd, om 22 uur sta ik te wachten, en het blijkt dezelfde groep te zijn: van de Rechtenfaculteit, dus vakgenoten van mij! Ik geniet van de heerlijke gitaarmuziek tot 23.30 uur. Dan gauw terug naar de albergue. Tot morgen!
Pelgrim Wim.
Van: Monte do Gozo.
Naar: Santiago.
Afstand: waarschijnlijk (volgens het routeboekje) 5 km.
Totaal: 1.169,74 km, waarvan 972,74 km per fiets, en hier blijft het bij.
Verslag:
Vandaag ga ik in Santiago aankomen! Ik heb goed geslapen, ik ga een klein ontbijtje met een soort crackers nuttigen in de keuken en mijn buik rommelt niet meer, en daarna voor de laatste maal mijn bagage inpakken. Ik ben blij met mijn besluit van gisteren om me rechtstreeks naar Monte do Gozo te laten brengen. Ik geloof niet dat ik een normale etappe zou hebben aangekund in mijn huidige conditie, al is die al een stuk verbeterd ten opzichte van gisteren; die van gisteren was trouwens ook alweer beter dan die van de dag ervoor, toen ik van de Cebreiro in de mist moest afdalen naar het dal. Nee, het was een verstandig besluit, ook al zit het me ergens niet lekker, dat ik niet heel de route heb gefietst, maar dat had ik toch al niet met de 2 busreizen naar de toppen van de Ibañeta en de Cebreiro.
Ik hoef nu nog maar een steenworp te fietsen naar Santiago. Ik kan een kort stukje afdalen (Monte do Gozo ligt op een heuvel, vanwaar in vroeger tijden de pelgrims voor het eerst Santiago konden zien liggen, en zich daarover verheugden: Monte do Gozo betekent in het Galicisch: Berg van de Vreugde). Na de afdaling kom ik al snel het bord tegen, dat het begin van de bebouwde kom van Santiago aangeeft, en dan is het nog even goed opletten, want er is druk verkeer in de buitenwijken van Santiago, en er is geen fietspad. Ik heb de vorige keer een goede slaapplek gevonden in een albergue in het centrum van Santiago, en die vind ik nu ook weer: “O Fogar de Teodomiro”, Algalia de Arriba 3. Vandaaruit is het maar 5 minuten lopen naar de Kathedraal. Ik kan mijn fiets en mijn bagage alvast stallen, en kan dan na 12 uur naar mijn dormitorio. Zonder zorgen wandel ik naar beneden, naar de Kathedraal, en naar het Pelgrimskantoor waar ik mijn compostellana ga afhalen, dat is de oorkonde die het bewijs vormt van de aankomst van een pelgrim in Santiago. Dat is dan mijn tweede, en ik kan nu ook nog een andere oorkonde als bijlage krijgen, die vermeldt waar en wanneer ik mijn Camino ben begonnen, en hoeveel kilometer ik op die camino heb afgelegd. Omdat ik ook van mijn eerste Camino de compostellana heb meegenomen (toen bestond die bijlage nog niet), kan ik nu ook voor die eerste Camino de bijlage laten opstellen. Zo ga ik de deur uit met 2 compostellanas en 2 fonkelnieuwe bijlages.
Wanneer je het bureau van het Pelgrimskantoor uitloopt, zie je er vlak naast de Huiskamer van de Lage Landen liggen, een (open) ruimte van het Nederlands Genootschap van St. Jacob, waar een hospitalera en een hospitalero je ontvangen, waar je een kop koffie krijgt en waar je desgewenst ook informatie kunt krijgen. Ik loop daar natuurlijk naar binnen en word daar hartelijk en gastvrij ontvangen met de boodschap dat ik de pelgrim nummer 1498 van dit jaar ben die de Huiskamer
bezoekt. Ze hebben op voorhand alvast taart (Tarta de Santiago) klaargezet, en even later komt er een Belgisch echtpaar binnen, waarvan de vrouw de eer krijgt nummer 1500 te zijn. Ze gaat met de hospitalera en de taart op de foto. Heel leuk! Van de hospitalero krijg ik informatie over de reisbureaus in Santiago, want ik moet nu natuurlijk mijn terugreis gaan regelen. Ik ga maar meteen op zoek, en vind gemakkelijk het reisbureau (Viloria aan de Rúa da Senra, vlakbij de Praza de Galicia). Ik kan voor nagenoeg dezelfde prijs (rechtstreeks van Santiago naar Schiphol, en dat kon de vorige keer nog niet) kiezen tussen vanavond -nee dus-, overmorgen of de dag erna. Ik kies voor de laatste optie, zodat ik nog wat heb aan de dagen in Santiago. Ik ben te laat voor de gratis middagmaaltijd in de superdeluxe Parador (5-sterrenhotel) naast de Kathedraal, maar dat probeer ik dan morgen wel. Je moet namelijk weten, dat voorheen in die Parador een pelgrimsziekenhuis was gevestigd, dat vervolgens in verval en onbruik raakte. Toen er in de jaren 50 van de vorige eeuw een hotel in werd gevestigd heeft de verkoper (een of andere Katholieke Instantie) de koper de plicht opgelegd om iedere dag 10 pelgrims een gratis maaltijd te verschaffen, en dat gebruik bestaat nu nog. Bij het ontbijt, het middagmaal en het avondmaal worden de 10 bij een bepaalde poort eerstaangekomen pelgrims meegenomen naar de hotelkeuken, die hen de maaltijd voor de hotelgasten (met wijn) voorschotelt. Vorige keer heb ik daar twee keer gebruik van gemaakt, en dat is meer dan uitstekend bevallen!
Het middageten verzorg ik zelf (brood, kaas en jam), en dat blijft goed binnen. In de loop van de middag ga ik siesta houden op mijn dormitorio, en ik ga Santiago wederom verkennen; ik weet nog wel veel te vinden van de vorige keer, maar ik wil alles weer opnieuw zien. In een van de rúa’s zie ik een man op een soort waldhoorn spelen. Het blijkt een Australiër te zijn, en het instrument een didgeridoo. Dat gaat natuurlijk op de foto. En het voor het avondeten (ik ga het proberen, en dat lukt!) strijk ik neer op het terras van een restaurant in de Rúa do Franco: een licht menu met heerlijk lamsvlees!
Van de vorige keer weet ik nog, dat er toen iedere avond om 22 uur een van de Tuna’s (universiteitsorkestjes) optradt onder de arcaden van het Casa do Concello (overheidsgebouw precies tegenover de Kathedraal). Dat is nog steeds niet veranderd, om 22 uur sta ik te wachten, en het blijkt dezelfde groep te zijn: van de Rechtenfaculteit, dus vakgenoten van mij! Ik geniet van de heerlijke gitaarmuziek tot 23.30 uur. Dan gauw terug naar de albergue. Tot morgen!
Pelgrim Wim.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
