10 ETAPPE 7: En nu het mooie Spanje weer in.
Blijf op de hoogte en volg Wim
10 Juli 2015 | Spanje, Azotz
Dag 10: vrijdag 10 juli 2015.
Van: Roncesvalles.
Naar: Arre.
Afstand: naar schatting (volgens het routeboekje) 43,5 km.
Totaal: 386,24 km, waarvan 356,24 km per fiets.
Verslag: We moeten vroeg de albergue uit, zoals trouwens overal. Vandaag is het stervenskoud wanneer ik mij op weg begeef op de eerste Spaanse etappe. Ik hoef alleen maar aan de remmen te zitten op de eerste kilometers, en mijn vingers zijn daardoor spierwit en helemaal verkleumd. Na een kilometer of 8 besluit ik om een picknicktafeltje langs de kant van de weg te gebruiken voor mijn ontbijt en ik blijf daar een tijdje in de opkomende zon zitten om op temperatuur te komen. Het fietsen zonder kilometerteller valt niet mee, wanneer je er zo aan gewend bent als ik. Ik weet in ieder geval dat ik richting Pamplona moet, en bovendien heb ik een kompasje op mijn stuur, en zo weet ik mij te behelpen.
Vandaag begint het klimmen in Noord-Spanje. Gisteren ben ik met de bus de Ibañeta (1057 m) overgestoken, en toen afgedaald naar Roncesvalles (960 m), en vandaag daal ik af tot 860 m om daarna naar de Alto Mezkiritz te klimmen op 922 m. Dan daal ik weer af tot het dal van de Erro op 680 m en begin ik aan de klim naar de top van de Alto de Erro op 801 m. Tenslotte de lange afdaling naar Huarte op 443 m. Voorbij Huarte fiets ik over een middeleeuwse stenen brug, en kom ik aan de overkant in Arre bij een albergue uit, die door oude patertjes wordt gedreven. Ik besluit om daar te blijven, en ik word geholpen door padre Domingo, een 81 jaar oud manneke uit Venezuela, zo vertrouwt hij mij toe. Ik ben er net voor twaalven, en ben dan de 3e inchecker na 2 oudere dames uit Venezia. Het is een heel oud gebouw uit de 12e eeuw met een eigen basiliekje, en in de tuin een apart gedeelte dat als albergue wordt gebruikt. Ik kan kiezen voor de albergue: boven of beneden, en kies voor beneden, dat is dan in de kelder, waar het zalig koel is en ook blijft. Ik installeer mij in een hoek en doe een uitgebreide siesta.
Na de siesta ga ik het dorpje in en zoek de plaatselijke supermercado op om mijn voorraden op peil te brengen: frisdrank, wijn, tomaten, brood en kaas. Wanneer ik terugkom, staan er twee nog niet afgetuigde fietsen op het gras voor de albergue; en aan een tafeltje zit het echtpaar dat ik op mijn eerste hersteldag in Lesperon heb ontmoet, ’s ochtends om een uur of negen. Ik hoor nu, dat hij Jacques heet, en zij heet trouwens Angela en niet Angelique of zo. We kletsen heel wat af over wat we sinds de eerste ontmoeting hebben meegemaakt, en het blijkt dat zij bij het groepje van 4 hoorden, dat de bus onderweg naar Roncesvalles heeft gepasseerd. Ik kom hen in principe niet in albergues tegen, omdat zij in een tent willen kamperen en dus bij voorkeur op campings staan, maar zij willen vandaag weer eens in een echt bed slapen. In Roncesvalles stonden ze op de camping naast het klooster. Zij liggen straks boven in de albergue, en daar begint het al redelijk warm te worden. De weersvoorspelling voor vandaag was, dat het heel heet gaat worden, en dat is het ook. Vanmiddag
bij het inchecken was het 35°, vanmiddag 39°, en om 17.00 uur is het nog steeds 37°. Het lijkt wel op vorige week vrijdag, toen ik in Les Landes in de hitte heb gefietst.
De fles wijn gaat er aan, en die hoef ik morgen dus niet halfvol mee te sjouwen. De herberg is stampvol, en het is frappant, dat er dit jaar heel veel Italianen op pad zijn. Arrivederci! A domani!
Pelgrim Wim.
Van: Roncesvalles.
Naar: Arre.
Afstand: naar schatting (volgens het routeboekje) 43,5 km.
Totaal: 386,24 km, waarvan 356,24 km per fiets.
Verslag: We moeten vroeg de albergue uit, zoals trouwens overal. Vandaag is het stervenskoud wanneer ik mij op weg begeef op de eerste Spaanse etappe. Ik hoef alleen maar aan de remmen te zitten op de eerste kilometers, en mijn vingers zijn daardoor spierwit en helemaal verkleumd. Na een kilometer of 8 besluit ik om een picknicktafeltje langs de kant van de weg te gebruiken voor mijn ontbijt en ik blijf daar een tijdje in de opkomende zon zitten om op temperatuur te komen. Het fietsen zonder kilometerteller valt niet mee, wanneer je er zo aan gewend bent als ik. Ik weet in ieder geval dat ik richting Pamplona moet, en bovendien heb ik een kompasje op mijn stuur, en zo weet ik mij te behelpen.
Vandaag begint het klimmen in Noord-Spanje. Gisteren ben ik met de bus de Ibañeta (1057 m) overgestoken, en toen afgedaald naar Roncesvalles (960 m), en vandaag daal ik af tot 860 m om daarna naar de Alto Mezkiritz te klimmen op 922 m. Dan daal ik weer af tot het dal van de Erro op 680 m en begin ik aan de klim naar de top van de Alto de Erro op 801 m. Tenslotte de lange afdaling naar Huarte op 443 m. Voorbij Huarte fiets ik over een middeleeuwse stenen brug, en kom ik aan de overkant in Arre bij een albergue uit, die door oude patertjes wordt gedreven. Ik besluit om daar te blijven, en ik word geholpen door padre Domingo, een 81 jaar oud manneke uit Venezuela, zo vertrouwt hij mij toe. Ik ben er net voor twaalven, en ben dan de 3e inchecker na 2 oudere dames uit Venezia. Het is een heel oud gebouw uit de 12e eeuw met een eigen basiliekje, en in de tuin een apart gedeelte dat als albergue wordt gebruikt. Ik kan kiezen voor de albergue: boven of beneden, en kies voor beneden, dat is dan in de kelder, waar het zalig koel is en ook blijft. Ik installeer mij in een hoek en doe een uitgebreide siesta.
Na de siesta ga ik het dorpje in en zoek de plaatselijke supermercado op om mijn voorraden op peil te brengen: frisdrank, wijn, tomaten, brood en kaas. Wanneer ik terugkom, staan er twee nog niet afgetuigde fietsen op het gras voor de albergue; en aan een tafeltje zit het echtpaar dat ik op mijn eerste hersteldag in Lesperon heb ontmoet, ’s ochtends om een uur of negen. Ik hoor nu, dat hij Jacques heet, en zij heet trouwens Angela en niet Angelique of zo. We kletsen heel wat af over wat we sinds de eerste ontmoeting hebben meegemaakt, en het blijkt dat zij bij het groepje van 4 hoorden, dat de bus onderweg naar Roncesvalles heeft gepasseerd. Ik kom hen in principe niet in albergues tegen, omdat zij in een tent willen kamperen en dus bij voorkeur op campings staan, maar zij willen vandaag weer eens in een echt bed slapen. In Roncesvalles stonden ze op de camping naast het klooster. Zij liggen straks boven in de albergue, en daar begint het al redelijk warm te worden. De weersvoorspelling voor vandaag was, dat het heel heet gaat worden, en dat is het ook. Vanmiddag
bij het inchecken was het 35°, vanmiddag 39°, en om 17.00 uur is het nog steeds 37°. Het lijkt wel op vorige week vrijdag, toen ik in Les Landes in de hitte heb gefietst.
De fles wijn gaat er aan, en die hoef ik morgen dus niet halfvol mee te sjouwen. De herberg is stampvol, en het is frappant, dat er dit jaar heel veel Italianen op pad zijn. Arrivederci! A domani!
Pelgrim Wim.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
