01 PROLOOG: lang en toch kort.
Blijf op de hoogte en volg Wim
01 Juli 2015 | Frankrijk, Bordeaux
Dag 1: woensdag 1 juli 2015.
Van: Bordeaux.
Naar: Bordeaux.
Afstand: 2,6 km.
Verslag: Wat zegt de titel: een lange dag met maar een korte fietsafstand. Om half acht in de ochtend kus ik Sietske op het perron in Susteren ten afscheid, en om kwart voor negen ’s avonds stap ik uit de airconditioned TGV in een bloedheet, blakerend en broeierig Bordeaux.
Inmiddels weet ik wel wat overstappen betekent: in Roermond, Eindhoven, Tilburg, Roosendaal, Antwerpen en Lille schuif je met heel je hebben en houden (en dat is me nogal wat) het ene treinportaal uit en het andere in. Mijn fiets heb ik gisteren naar Roosendaal gebracht, want die mag voor 9 uur ’s ochtends niet mee in de trein, en die haal ik dus vandaag in Roosendaal uit de stalling en komt ook nog bij het te verhuizen spul. Maar heel de reis gaat uitermate voorspoedig en helemaal volgens plan. Nergens vertraging. De fiets staat in de Intercity van Roosendaal naar Antwerpen, en die van Antwerpen naar Lille in een apart hok, en hangt in de TGV vanaf Lille in het allerlaatste treinstel links aan een haak, en de bagage, die ik kwijt wil, ligt rechts in een groot bagagerek. De overige bagage kan mee het treinstel in, waar ik heel de reis twee plaatsen tot mijn beschikking heb, want er komt helemaal niemand naast mij zitten.
Van Bordeaux heb ik tevoren op een stadsplattegrond de route naar het Maison de Pèlerin uitgetekend, en ook dat werkt precies. Dat zijn mijn enige fietskilometers van vandaag. Ik word er ontvangen door de hospitalier en hospitalière, een echtpaar uit Quebec, waarbij ik opmerk : oh, so you are from Canada? Antwoord: Non, monsieur, nous sommes de Quebec! Over chauvinisme gesproken! Daar kunnen de Basken nog iets van leren. Overigens zijn ze beiden heel erg aardig en behulpzaam, en ik krijg meteen nog iets van het overgebleven, door madame Michelle bereide avondeten.
Ik ben niet de enige pelgrim in huis, want er zijn ook nog twee jongens , een Fransman en een Amerikaan, die elkaar in Parijs hebben ontmoet en gezamenlijk tot hier zijn komen wandelen. Het ontlokt mij jegens de Amerikaan de opmerking: Ah, you were the American in Paris (beroemd muziekstuk van Gershwin) maar dat snapt niemand. Na mij gesetteld te hebben stel ik nog even telefonisch Sietske gerust en ga ik naar mijn couchette voor mijn (allereerste) nuit bordelaise.
Morgen verder.
Pelgrim Wim.
Van: Bordeaux.
Naar: Bordeaux.
Afstand: 2,6 km.
Verslag: Wat zegt de titel: een lange dag met maar een korte fietsafstand. Om half acht in de ochtend kus ik Sietske op het perron in Susteren ten afscheid, en om kwart voor negen ’s avonds stap ik uit de airconditioned TGV in een bloedheet, blakerend en broeierig Bordeaux.
Inmiddels weet ik wel wat overstappen betekent: in Roermond, Eindhoven, Tilburg, Roosendaal, Antwerpen en Lille schuif je met heel je hebben en houden (en dat is me nogal wat) het ene treinportaal uit en het andere in. Mijn fiets heb ik gisteren naar Roosendaal gebracht, want die mag voor 9 uur ’s ochtends niet mee in de trein, en die haal ik dus vandaag in Roosendaal uit de stalling en komt ook nog bij het te verhuizen spul. Maar heel de reis gaat uitermate voorspoedig en helemaal volgens plan. Nergens vertraging. De fiets staat in de Intercity van Roosendaal naar Antwerpen, en die van Antwerpen naar Lille in een apart hok, en hangt in de TGV vanaf Lille in het allerlaatste treinstel links aan een haak, en de bagage, die ik kwijt wil, ligt rechts in een groot bagagerek. De overige bagage kan mee het treinstel in, waar ik heel de reis twee plaatsen tot mijn beschikking heb, want er komt helemaal niemand naast mij zitten.
Van Bordeaux heb ik tevoren op een stadsplattegrond de route naar het Maison de Pèlerin uitgetekend, en ook dat werkt precies. Dat zijn mijn enige fietskilometers van vandaag. Ik word er ontvangen door de hospitalier en hospitalière, een echtpaar uit Quebec, waarbij ik opmerk : oh, so you are from Canada? Antwoord: Non, monsieur, nous sommes de Quebec! Over chauvinisme gesproken! Daar kunnen de Basken nog iets van leren. Overigens zijn ze beiden heel erg aardig en behulpzaam, en ik krijg meteen nog iets van het overgebleven, door madame Michelle bereide avondeten.
Ik ben niet de enige pelgrim in huis, want er zijn ook nog twee jongens , een Fransman en een Amerikaan, die elkaar in Parijs hebben ontmoet en gezamenlijk tot hier zijn komen wandelen. Het ontlokt mij jegens de Amerikaan de opmerking: Ah, you were the American in Paris (beroemd muziekstuk van Gershwin) maar dat snapt niemand. Na mij gesetteld te hebben stel ik nog even telefonisch Sietske gerust en ga ik naar mijn couchette voor mijn (allereerste) nuit bordelaise.
Morgen verder.
Pelgrim Wim.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
